czy przez minete mozna zarazic sie hiv

jak dlugo hiv zyje na brudnej igle czy mozna sie zarazic poprzez dotykanie brunej igly po narkomanie i czy virus hiv moze rozwinac sie juz 4 miesiacach czy mozna zara Tatuaż i HCV. Podczas robienia tatuażu można się zarazić HCV, czyli wirusem zapalenia wątroby typu C, który przyczynia się do marskości i raka wątroby. Posiadacz tatuażu przez wiele lat może nie zdawać sobie sprawy, że jest nosicielem HCV, ponieważ czas inkubacji wirusa w naszym organizmie może trwać od 5 do 35 lat. ZOLTACZKA ZARAZIC: najświeższe informacje, zdjęcia, video o ZOLTACZKA ZARAZIC; czy mozna zarazic sie ? Więcej na temat gastroskopii dowiesz się z artykułu: Gastroskopia: wskazania, przygotowanie i przebieg badania. HIV i HCV są stosunkowo mało zaraźliwe, np. nie przenoszą się przez ślinę czy sok żołądkowy. Wszystkie znane przypadki zakażenia HIV w ochronie zdrowia były następstwem narażenia na krew, płyny zanieczyszczone krwią Gdy układ immunologiczny jest osłabiony, nie radzi sobie z wszystkimi zagrożeniami i nużeniec może się wymknąć spod jego kontroli. Zagrożeniem są również zaniedbania higieniczne. Nużycą można się zarazić od drugiej osoby lub poprzez kontakt z należącymi do niej przedmiotami. Jednak nie zawsze daje się uniknąć zarażenia nonton drama thai hua jai sila sub indo. Fot: gamjai / HIV to wirus upośledzający układ immunologiczny. Końcową fazą zarażenia jest AIDS – nabyty zespół upośledzenia układu odpornościowego. Powszechnie znanym sposobem na zarażenie się HIV jest stosunek płciowy bez zabezpieczenia, jednak wirus można przyjąć także przez inne sposoby. Zarażenie HIV grozi każdej osobie - wbrew przekonaniom, że szczególnie narażeni na niego są ludzie homoseksualni, zajmujący się prostytucją lub przyjmujący narkotyki dożylnie. Żadnego znaczenia nie ma także wiek osoby. Test na obecność przeciwciał HIV powinna zrobić każda osoba, która choć raz uprawiała przygodny seks bez zabezpieczenia. Sposoby zarażenia HIV – stosunek płciowy Najbardziej powszechnym sposobem zarażenia się HIV przez osoby dorosłe jest stosunek płciowy. Jest to przyczyna infekcji u ok. 90% nosicieli tego wirusa. Dzieje się tak ze względu na miejsca występowania HIV – są to: sperma, płyn przedejakulacyjny, żeńskie wydzieliny narządów płciowych i krew. Do zakażenia dochodzi, gdy te wydzieliny mają kontakt z uszkodzonym naskórkiem lub błonami śluzowymi (jamy ustnej, pochwy, odbytu lub członka u wylotu cewki moczowej). Po odbyciu stosunku wirus przenosi się do krwiobiegu. Czynnikiem zwiększającym ryzyko zakażenia HIV jest obecność drobnych, trudnych do spostrzeżenia ranek w okolicy narządów płciowych. Poza tym niebezpieczny jest stosunek analny, podczas którego najczęściej dochodzi do małych uszkodzeń w intymnych miejscach ze względu na wrażliwość błony śluzowej odbytu. Ze względu na budowę narządów płciowych kobiety są bardziej narażone na zakażenie wirusem HIV. Z tego powodu należy ograniczać stosunki płciowe w trakcie miesiączki, gdyż zwiększa to ryzyko przedostawania się wirusa HIV bezpośrednio do krwi. Poza tym należy pamiętać o zabezpieczeniu – używanie prezerwatyw zmniejsza do 5% ryzyko zarażenia się wirusem. Wirus HIV - jak może dojść do zakażenia? Dowiesz się tego z filmu: Zobacz film: Ryzykowne kontakty seksualne a wirus HIV. Źródło: co nas truje? Czy można zarazić się HIV przez stosunek oralny? Stosunek oralny jest uważany za najbezpieczniejszy pod względem ryzyka zakażenia HIV, jednak wciąż należy być ostrożnym ze względu na możliwą obecność drobnych uszkodzeń w okolicy narządów płciowych. Osoba aktywna, czyli pieszcząca, może się zarazić jeśli w jamie ustnej posiada jakiekolwiek drobne uszkodzenia. Powinna więc zadbać o to, by podczas stosunku oralnego użyć prezerwatywy. Osoba pieszczona, czyli bierna, właściwie nie ma ryzyka zakażenia. Sposoby zarażenia HIV – zakażenia odmatczyne Jeżeli nosicielką wirusa HIV jest matka, może dojść do zakażenia płodu. Istnieją trzy drogi przeniesienia się wirusa: wewnątrzmaciczna – wirus HIV przedostaje się do krwiobiegu płodu w czasie trwania ciąży, w czasie porodu – najczęstszy przypadek, ryzyko jest ograniczone, jeśli poród odbywa się przez cesarskie cięcie, po urodzeniu podczas karmienia piersią – wirus zostaje przekazany z mlekiem matki. Ryzyko zarażenia płodu jest zależne od momentu, w którym kobieta staje się nosicielem wirusa (zwiększa się, jeśli zakaża się w okresie zapłodnienia, już w trakcie trwania ciąży lub jeśli jest osobą chorą na AIDS). Choroby przenoszone droga płciową - które z nich są najgroźniejsze? Odpowiedź znajdziesz w filmie: Zobacz film: Najgroźniejsze choroby weneryczne. Źródło: 36,6. Inne sposoby zarażenia HIV Wyróżnia się także inne sposoby infekcji wirusem HIV. Zwiększone ryzyko występuje w czasie jego inkubacji lub w zaawansowanym stadium choroby, w której przechodzi się przez wszystkie objawy charakterystyczne dla AIDS. Do zakażenia może dojść poprzez przetoczenie krwi (lub preparatów krwiopochodnych) pacjentowi, transplantacje, zapłodnienia in vitro lub używanie niewysterylizowanego sprzętu medycznego do transfuzji krwi. W Polsce są to jednak niezwykle rzadkie przypadki – odsetek osób zarażonych w ten sposób wynosi poniżej 1%. Pod względem częstotliwości przypadków znacznie inaczej sprawa przedstawia się pośród narkomanów zażywających substancje psychoaktywne dożylnie przy użyciu niewysterylizowanych igieł. Stanowią oni ponad połowę nosicieli HIV. Trudno jest przeciwdziałać temu problemowi ze względu na siłę uzależnienia, która ogranicza świadomość tych osób. Nie są one w stanie zrozumieć powagi sytuacji, w jakiej się znalazły i lekceważą sygnały z zewnątrz, co sprawia, że kampanie społeczne przeciwko roznoszeniu wirusa HIV w ten sposób nie przynoszą pożądanego efektu. Zarażenie HIV – fałszywe teorie Istnieje sporo teorii dotyczących zarażenia HIV, które wprowadzają społeczeństwo w błąd. Przede wszystkim, do infekcji nie może dojść przez pocałunek – osoby musiałyby wymienić między sobą 0,5 litra śliny, żeby pojawiła się taka możliwość. Nie ma również ryzyka zakażenia poprzez dotyk, wspólne używanie przedmiotów codziennego użytku (pościel itd.), czy też korzystanie z tej samej toalety. Poza tym, HIV nie jest wirusem przenoszonym przez insekty. Jeżeli jedno z rodziców jest nosicielem wirusa HIV, jest możliwość posiadania zdrowego dziecka – istnieją metody zapłodnienia in vitro, dzięki którym ryzyko zakażenia potomków maleje do zera. Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 12:30, data aktualizacji: 11:42 ten tekst przeczytasz w 7 minut Zakażony HIV, który zacznie się leczyć przed dwudziestym rokiem życia, może żyć nawet do siedemdziesiątki - mówi dr n. med. Anita Wnuk, specjalista chorób zakaźnych ze Szpitala Wojewódzkiego w Szczecinie. Getty Images Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Czy na takie badanie pacjent musi wyrazić zgodę? Jak wygląda leczenie osób z HIV? Pomówmy o efektach ubocznych stosowania leków. Jak długo można żyć z wirusem HIV? Ktoś dowiaduje się, że ma HIV. Zaczyna się zastanawiać, kiedy mógł się zakazić wirusem. Można to ustalić? dr n. med. Anita Wnuk: - To nie jest takie łatwe. Dla lekarza czas zakażenia jest ważny i my jesteśmy w stanie to mniej więcej określić na podstawie badań. Ale interpretacja wyników tych badań jest trudna, bo każdy ma inny organizm, inny układ immunologiczny. U każdego z pacjentów zakażenie HIV postępuje inaczej. U jednego pacjenta, może się nam wydawać, że zakażenie nastąpiło 10 lat temu, a było przed dwoma laty. To, że ktoś ma złe wyniki, wcale nie musi znaczyć, że jest to zakażenie, które trwa długo. Może być odwrotnie. Pacjent może mieć słaby układ immunologiczny, bo tak jest wyposażony genetycznie i wtedy to zakażenie postępuje szybciej, i wyniki są gorsze. Inny może mieć zakażenie 18 czy 20 lat i dobre wyniki. Ważny jest też rodzaj wirusa, bo to nie jest tylko jeden wirus HIV. Genotypy tych wirusów są różne w różnych regionach kraju. Są wirusy słabsze i mocniejsze. Istotna jest też droga zakażenia wirusem. Przy zakażeniu HIV poprzez dożylne podawanie narkotyków zakażenie postępuje z reguły wolniej. Zauważyliśmy, że zakażenie przez kontakty seksualne postępuje szybciej. Wirus jest wtedy bardziej złośliwy, inny. Ma inną biologię. Tak naprawdę każdy pacjent ma swoją indywidualną historię. Nawet jak są partnerzy zakażeni, to jeden choruje inaczej od drugiego. Jeśli ktoś miał ryzykowny kontakt seksualny, nie dziwi nas, że zgłosi się na badania wykrywające wirusa HIV. Miał po prostu powód. Co natomiast niepokoi osoby, które takich kontaktów seksualnych nie miały, a postanowiły się przebadać? Mają jakieś objawy zakażenia? - Choroby to jest późniejszy etap. Objawy wniknięcia wirusa HIV nie są charakterystyczne i wyglądają jak zwykła infekcja wirusowa. Połowa osób zakażonych nie ma żadnych objawów. Pacjenci różne rzeczy wyczytują w Internecie, które są bzdurami kompletnymi, na przykład, że u zakażonych HIV występują zmiany na skórze, włosy są bardziej matowe ... Najważniejsza jest świadomość. Miałem ryzykowny kontakt - idę się przebadać. Objawy choroby pojawiają się późno, po kilku, kilkunastu, kilkudziesięciu latach od momentu zakażenia. Są one dosyć typowe. Istnieją wykazy jednostek chorobowych, które mogą sugerować zakażenie HIV (jest to gruźlica, bakteryjne zapalenia płuc, nawracająca posocznica salmonellozowa, kandidoza oskrzeli, tchawicy i płuc, zakażenia mykobakteriami, toksoplazmoza mózgu, zapalenie siatkówki z utratą widzenia, encefalopatia, mięsak Kaposiego, inwazyjny rak szyjki macicy). Lekarze, do których zgłaszają się pacjenci z tymi chorobami, muszą wiedzieć, że to może być spowodowane zaburzeniami odporności, w tym zakażeniem wirusem HIV. Niedawno pojawiły się nowe rekomendacje Polskiego Towarzystwa Naukowego AIDS dotyczące testowania pacjentów na obecność wirusa HIV. Światowa Organizacja Zdrowia w 2006 roku opracowała takie rekomendacje dla populacji amerykańskiej i w Stanach Zjednoczonych testuje się wszystkie osoby między 13 a 65 rokiem życia, które trafiają do jakichkolwiek placówek służby zdrowia. Osoby testowane są obowiązkowo. W Polsce nie będzie aż takich restrykcji, ale chcemy wprowadzić obowiązek testowania pacjentów z określonymi chorobami. Przykładowo: gruźlica. Jak ktoś trafi do szpitala z podejrzeniem lub rozpoznaniem gruźlicy, obowiązkowo musi być przetestowany na HIV. To dotyczy też chorób, którymi zajmują się onkolodzy, laryngolodzy, pediatrzy, okuliści, endokrynolodzy, lekarze chorób wewnętrznych, chorób zakaźnych, pulmonolodzy czy lekarze rodzinni. Czy na takie badanie pacjent musi wyrazić zgodę? - Pacjent nie musi wyrazić zgody pisemnie. Dotąd musiał. Mówimy oczywiście nie o osobie, która zgłasza się na badania wykrywające HIV dobrowolnie, ale o takiej, która na przykład trafiła do szpitala. Dotychczas taki pacjent musiał wyrazić zgodę na badanie pisemnie. Dostawał określony dokument i go podpisywał. Teraz będzie poinformowany ustnie o konieczności wykonania badania pod kątem HIV. Jeśli nie zgodzi się na takie badanie, będzie musiał podpisać dokument, że nie wyraża zgody. Z roku na rok w Polsce testuje się coraz mniej pacjentów. Zajmujemy ostatnie miejsce w Europie Zachodniej i Środkowej pod względem liczby badań wykrywających HIV. Przed nami jest Turcja, Rumunia, Słowacja, Czechy, Ukraina. Mówię o liczbie testów u pacjentów przyjmowanych do szpitali czy w poradniach, a nie osób, które zgłaszają się na testy dobrowolnie. Wynika to z niechęci do testowania. Koszty takiego testu nie są duże. Wynoszą około 30 złotych. A jego zrobienie byłoby bardzo korzystne dla pacjenta. Dajmy przykład: pacjent, który leczy się w szpitalu na gruźlicę. Leży 4 miesiące na oddziale pulmonologicznym i ta gruźlica nie reaguje na leczenie, które jest dosyć kosztowne. Dopiero po czterech miesiącach okazuje się, że to jest zakażenie HIV, a więc mamy cztery miesiące niepotrzebnie wydanych pieniędzy na leczenie gruźlicy. Jeśli to badanie robimy od razu na wejściu, to ten pacjent po czterech czy dwóch miesiącach jest w domu. Pozostaje leczenie przeciwgruźlicze i na HIV. Pacjent ładnie zdrowieje. Drugą grupą, gdzie obowiązkowe jest testowanie pod kątem HIV (i nie mówimy już o chorobach), są ciężarne. Zalecenia dla ginekologów są takie, że wszystkie pacjentki ciężarne mają być obowiązkowo testowane w pierwszym trymestrze. Ginekolog kieruje na te badania. Kobieta z HIV może urodzić zdrowe dziecko, ale lekarze muszą wiedzieć, że jest zakażona. Chcesz samodzielnie wykonać test na obecność wirusa HIV? Już dziś zamów INSTI HIV - wysyłkowy test przesiewowy w kierunku wirusa HIV dostępny na Medonet Market. Test ten możesz również kupić w Zestawie testów na choroby weneryczne razem z testem w kierunku bakteryjnego zakażenia pochwy, rzęsistkowicy i grzybicy. Jak wygląda leczenie osób z HIV? - To nie jest tak, że pacjent, u którego rozpoznajemy zakażenie, od razu dostaje leki. Trzeba go najpierw obserwować. Koszt leczenia jednego pacjenta wynosi około czterech tysięcy złotych miesięcznie. Pacjent nie płaci jednak za to leczenie. Leczenie jest dożywotnie. Leki, które podajemy, mają poważne skutki uboczne. Są pacjenci, którzy nie decydują się na terapię albo ją przerywają. Czasem są trudności w dostępie do leków - związane z przepływem pieniędzy, przetargami. Pacjentom nie przerywa się wtedy co prawda leczenia, ale mają zmieniane preparaty, co nie jest dla nich korzystne. Sami pacjenci są przyzwyczajeni, że te leki zawsze były i będą, i oczekują, że tak będzie zawsze. Trudno nam ich zmobilizować, by walczyli o swoje. Problem jest też z pacjentami, którzy mają także schorzenia wątroby. Niektórzy musieli mieć przerywane leczenie i kończyło się to tragicznie. Pomówmy o efektach ubocznych stosowania leków. - Lekarze starają się minimalizować efekty uboczne leków. Ale czasem trzeba stosować bardzo silne zestawy. Jak pacjent rozpocznie od leczenia silnym lekiem i jest efekt, to niechętnie zamienia się go na słabszy, bo jest taka zasada, że takie leczenie kontynuuje się dokąd można. Efektem stosowania leków może być cukrzyca (choć występuje ona stosunkowo rzadko, po długim okresie i raczej u osób predestynowanych, czyli takich, które mają w rodzinie kogoś z cukrzycą). Może też wystąpić zmiana wyglądu, co jest bardzo źle przyjmowane przez pacjentów. Czasem przerywają oni wtedy terapię albo próbujemy zmienić im leki. Pod wpływem leków może też wystąpić uszkodzenie wątroby czy trzustki, anemia. Nie wiemy jakie skutki leczenia wystąpią u osób, które urodziły się z matek zakażonych HIV i które od początku chodzą na terapię, a teraz są w wieku pokwitania. Nie wiemy, jakie będą skutki stosowania leków dla potomstwa kobiet, które leczone były na przykład lat 20, a teraz zachodzą w ciążę. Nie wiadomo, co to długoletnie leczenie antyretrowirusowe spowodowało w komórkach rozrodczych - jajowej czy nasienia. Jak długo można żyć z wirusem HIV? - Dziwnie to pewno zabrzmi, ale można żyć…do końca życia. A więc tak, jakby się tego nie miało. Są robione takie symulacje matematyczne, z których wynika, że osoba, która zacznie się leczyć przed dwudziestym rokiem życia, może przeżyć jeszcze 50 lat, a więc do siedemdziesiątki. Rozmawiała Marta Blik Możesz wykonać badania diagnostyczne, które sprawdzą, czy nie zakaziłeś się chorobami wenerycznymi, np. chalmydią, kiłą, WZW C albo HBV. Wykup na Medonet Market pakiet Choroby przenoszone drogą płciową - badania diagnostyczne oferowany przez firmę uPacjenta. Czytaj więcej o leczeniu AIDS zdrowie Rośnie liczba zakażeń HIV w Polsce. Chorzy boją się rozmawiać z lekarzami Liczba osób, u których wykryto zakażenie wirusem HIV w Polsce w 2022 r., jest wyższa niż rok wcześniej. I to dwukrotnie. Wielu zakażonych wypiera tę informację.... PAP Jak w Polsce żyje się z HIV? Historia Mai — Przyznaję: jestem tchórzem. Nie potrafię się z dziadem zaprzyjaźnić. Akceptuję HIV przez wyparcie. Nawet dzisiaj, 17 lat od zdiagnozowania, krewni i najbliżsi... Zuzanna Opolska Siedem najgroźniejszych wirusów świata Od wybuchu epidemii na początku lat 80. ludzki wirus niedoboru odporności (HIV) zabił ok. 40 mln osób na całym świecie. Nie jest jednak jedyną cząsteczką... Zuzanna Opolska UNAIDS: leków dla zakażonych HIV w Ukrainie starczy na kilka tygodni. Co to oznacza? Inwazja Rosji na Ukrainę generuje poważne zagrożenia dla zdrowia publicznego, wykraczające poza samą przemoc militarną. Jednym z nich jest opieka nad osobami... Monika Mikołajska Pierwsza kobieta na świecie wyleczona z HIV Pacjentka chora na białaczkę stała się pierwszą kobietą na świecie wyleczoną z wirusa HIV. W pozbyciu się wirusa pomogła jej terapia stosowana w leczeniu tego... Adrian Dąbek Jakie zmiany zachodzą w leczeniu osób żyjących z HIV HIV to już nie wyrok - dostępność skutecznej terapii antyretrowirusowej zmieniła śmiertelną infekcję w chorobę przewlekłą. Osoby zakażone mogą żyć normalnie,... Od prawie 40 lat nie udało się stworzyć szczepionki na HIV Minęło blisko 40 lat od chwili, kiedy zidentyfikowano ludzkiego wirusa upośledzenia odporności (HIV) odpowiedzialnego za śmiertelną chorobę znaną jako AIDS. W... Monika Zieleniewska HIV to już nie tabu. Jak wygląda życie z HIV w Polsce? Zgodnie z raportem przeprowadzonym przez Ipsos dla Krajowego Centrum ds. AIDS większość Polaków nie testuje się w kierunku HIV ani innych chorób przenoszonych... Testowanie w kierunku HIV Co druga zakażona osoba o tym nie wie. Jak wygląda diagnostyka HIV w Polsce? 1 grudnia przypada Światowy Dzień AIDS. Symbolem tego dnia jest od lat czerwona kokardka. Wiedza Polaków na temat tej choroby nadal nie jest wystarczająca.... HIV przenosi się 3 drogami: przez kontakty seksualne – udowodniono, że prezerwatywa znacznie zmniejsza ryzyko zakażenia HIV, jeśli są spełnione następujące warunki: jest dobrej jakości, została właściwie założona, jest od początku do końca stosunku na swoim miejscu, nie pękła i nie zsunęła się; przez krew – gdy zakażona krew dostanie się na skórę, która jest uszkodzona, na błonę śluzową np. do oka, nosa, jamy ustnej, na narządy płciowe lub zostanie wstrzyknięta podczas używania wspólnych z innymi igieł i strzykawek np. do podawania środków odurzających, anabolików w zastrzykach; podczas ciąży, porodu lub karmienia piersią z zakażonej HIV matki na jej dziecko – dlatego kobiety planujące ciążę lub będące w ciąży powinny wykonać test w kierunku HIV (ginekolog ma obowiązek zaproponować to badanie), test powinien też zrobić przyszły ojciec. Nie ma ryzyka zakażenia HIV w sytuacjach takich jak mieszkanie pod jednym dachem z osobą zakażoną HIV, przebywanie np. w kinie, na basenie… Owady (np. komar) i zwierzęta nie przenoszą HIV. Chętnie wierzymy, że HIV nas nie dotyczy. Tylko 9 proc. Polaków raz w życiu zrobiło test na obecność wirusa. Tymczasem jesteśmy w czołówce Europy pod względem liczby zakażonych, którzy nie wiedzą o swojej infekcji. Specjaliści podkreślają, że każdy może złapać wirusa, a liczba zakażeń w Polsce rośnie. HIV zagraża kobietom Spis treściZakażenie wirusem HIV - grupy zwiększonego ryzyka60 proc. osób z HIV w Polsce może nie wiedzieć o zakażeniu. To rekordowa liczbaHIV w liczbachCzego nie robić, by uniknąć HIVSprawdź, jak wygląda test na HIV:Jakie są objawy zakażenia wirusem HIV?Jak nie można zarazić się HIV?Ryzyko zakażenia HIV - leczenie profilaktyczne O tym, jak chronić się przed HIV, kiedy zrobić test na obecność wirusa HIV oraz jak uniknąć zakażenia – rozmawiamy z prof. Alicją Wiercińską-Drapało, kierownikiem Kliniki Hepatologii i Nabytych Niedoborów Immunologicznych Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Zakażenie wirusem HIV - grupy zwiększonego ryzyka Kto właściwie jest narażony na zakażenie HIV? Wciąż funkcjonuje stereotyp, że HIV dotyczy tylko tzw. grup ryzyka – osób homoseksualnych, trudniących się prostytucją czy przyjmujących narkotyki drogą dożylną, a także ludzi młodych. Pora zmienić myślenie i uwierzyć, że zakazić może się każdy, kto prowadzi życie seksualne lub ma kontakt z zakażoną krwią. Obecnie na świecie i w Polsce coraz więcej zakażeń diagnozuje się u 50-latków, którzy przeżywają drugą młodość. Odchowane dzieci, dobra pozycja zawodowa, status finansowy, więc pora czerpać z życia. Podróżujemy po świecie, wszystko to sprzyja podejmowaniu ryzykownych zachowań. Bo gdy jesteśmy rozluźnieni i mamy dobry nastrój, choćby z powodu słońca i wolnego czasu, zupełnie inaczej oceniamy realne zagrożenia. W atmosferze zabawy trudno myśleć o konsekwencjach, jakie niesie ze sobą przygodny seks czy choćby jednorazowe zażycie narkotyków. Refleksje przychodzą później. Dzisiaj wiemy, że zakażenie HIV może dotyczyć każdego, bo nawet żyjąc w stałym związku, nie można wykluczyć, że partner jest zakażony. Chyba że przed rozpoczęciem wspólnego życia wykonał sobie test na HIV, a w nowym związku pozostaje wierny. Nie sposób jednak żyć w ciągłym strachu. Trzeba sobie jasno powiedzieć, że nie chodzi o to, żeby się bać, bo rozmaite wirusy zawsze były i będą, i świat się od tego nie zmieni, ale jednocześnie należy pamiętać, że gdy sięga się po łatwopalne zabawki, można wywołać pożar. Strach paraliżuje. Ludzie ze strachu nie robią badań, bo może się okazać, że są zakażeni. Dlatego najlepiej kierować się zdrowym rozsądkiem, nauczyć się funkcjonować w cieniu wirusa. Dynamika zakażeń na świecie zmniejszyła się w latach 90., w okresie wielkiej bezsilności wobec HIV i pierwszych głośnych ofiar AIDS, ale na krótko. W strachu przed śmiertelną chorobą zaczęto wówczas odwracać się od haseł propagujących wolną miłość, stosować prezerwatywy, jednorazowe igły, strzykawki. Ale po 2000 r. liczba zakażonych znów wzrosła. Zawsze najbardziej boimy się tego, co nowe, nieznane. Nie tylko w medycynie. Dziś więcej wiemy o HIV, umiemy utrzymać niszczony przez HIV układ immunologiczny pod kontrolą, zachować równowagę między lekami a wirusem. Być może to uśpiło czujność – w Polsce w 2011 r. liczba wykrytych zakażeń wzrosła z 600–800 w poprzednich latach do ponad 1000. Może ludzie częściej się zakażają, bo dużo jest homoseksualistów, a w ostatnich latach głównie wśród tej grupy szerzy się wirus. Jego przenoszeniu sprzyja otwarcie granic i podejmowanie ryzykownych zachowań w miejscach, gdzie rozprzestrzenia się lawinowo – Afryce, krajach byłego Związku Radzieckiego, Europie Południowej. A może po prostu mamy większą świadomość i częściej robimy testy. 60 proc. osób z HIV w Polsce może nie wiedzieć o zakażeniu. To rekordowa liczba O zakażeniu wirusem HIV dowiadują się w naszym kraju 3-4 nowe osoby każdego dnia. HIV przenosi się drogą kontaktów seksualnych (zarówno homoseksualnych, jak i coraz częściej heteroseksualnych) Każdy, kto prowadzi aktywne życie seksualne lub ma kontakt z krwią zakażoną HIV, może zakazić się wirusem − bez względu na pochodzenie rasowe, religię czy orientację seksualną. Jak się okazuje, wciąż testujemy się za rzadko – szacuje się, że nawet 60 proc. osób żyjących z HIV w Polsce może nie wiedzieć o swoim zakażeniu HIV w liczbach do końca 2015 roku liczba zakażonych HIV na świecie wynosiła prawie 37 mln osób; codziennie z przyczyn związanych z HIV i AIDS umiera ok. 4,5 tysiąca osób; w Polsce od początku epidemii (1985 r.) do sierpnia 2016 r. zakażonych było 20 756 osób (w tym zanotowano 3 408 przypadków AIDS); każdego dnia 3-4 nowe osoby w Polsce dowiadują się o swoim zakażeniu; co 4. osoba leczona z powodu HIV to kobieta; nawet 60% zakażonych może nie wiedzieć, że ma HIV; szacuje się, że w rzeczywistości nosicielami wirusa HIV jest ok. 35 tys. Polaków; wirus HIV może nie dawać wyraźnych objawów nawet przez 8-10 lat od zakażenia. Źródło: Czego nie robić, by uniknąć HIV Jakie są drogi zakażenia wirusem HIV? Przez seks, krew, z zakażonej matki na dziecko. Aby wirus dostał się do organizmu, musi dojść do naruszenia ciągłości skóry i bezpośredniego kontaktu zakażonej krwi lub płynu ustrojowego (sperma, płyn wydzielający się w członku po wzwodzie, wydzielina z pochwy i szyjki macicy, w tym krew menstruacyjna) z raną, świeżym otarciem naskórka lub błony śluzowej, zadrapaniem. HIV jest wirusem niestabilnym i szybko ginie poza organizmem człowieka. Żeby doszło do zakażenia, krew musi być świeża, niezakrzepła. To samo dotyczy innych wydzielin. Wirusa niszczą zwykłe środki odkażające i temperatura 56ºC. Tak naprawdę nie przenosi się on łatwo. Główną drogą są dziś kontakty seksualne (prawie 90 proc.), z czego 29 proc. dotyczy osób heteroseksualnych. Największe ryzyko stanowi seks analny dla partnera biernego. Śluzówka odbytu jest cienka i podatna na urazy, więc podczas stosunków często ulega uszkodzeniom i w ten sposób wirus może wniknąć do organizmu. Stosunki tradycyjne wymienia się jako następne w kolejności. Ryzyko zakażenia zwiększają inne choroby przenoszone drogą płciową. Obserwujemy rozkwit kiły, której towarzyszą małe ranki na narządach płciowych, torujące drogę HIV. Można się zakazić, wstrzykując sobie narkotyki albo inne substancje zakażoną igłą czy strzykawką. Wszystkie te sytuacje To znaczy, że im większa liczba partnerów, tym większe ryzyko? W pewnym sensie tak. Zwykle najpierw zakaża się osoba zachowująca się ryzykownie i potem przenosi wirusa na partnerów spoza podejrzanego kręgu. Wystarczy chwila zapomnienia w delegacji, na wakacjach, by skomplikować sobie życie. Ale też nie każdy kontakt z zakażoną krwią równa się zakażeniu. Gdyby wirus tak łatwo się przenosił, trudno sobie nawet wyobrazić, ile osób miałoby HIV. W samej Warszawie w ciągu nocy w agencjach, klubach, barach ryzykowne zachowania podejmuje zapewne kilkaset, może tysiąc osób. A w stolicy jest 4 tys. zakażonych. Gdyby wirus łatwo się rozprzestrzeniał, osób tych byłoby dużo więcej. W Polsce od 1985 do 2015 roku zanotowano ponad 20 tys. zakażeń. Być może drugie tyle zakażonych o tym nie wie. Szacuje się, że zakaźny jest 1 na 100–200 kontaktów seksualnych z osobą zakażoną. Ktoś pomyśli, że to niewiele. Ale takie rozumowanie bywa złudne. Bo jedna osoba może w ogóle nie złapać wirusa, mimo że zmienia partnerów, a inna – zakazić się w czasie pierwszego kontaktu z zakażoną osobą. Są przypadki zakażenia wirusem od pierwszego i jedynego mężczyzny. Sprawdź, jak wygląda test na HIV: Czy kobiety są bardziej narażone na zakażenie HIV? Kobiety zakażają się łatwiej. Po pierwsze, wynika to z ich budowy – mają większą powierzchnię błony śluzowej narządów płciowych, przez którą przenika HIV, po drugie, więcej jest wirusa w wydzielinach mężczyzn niż kobiet i po trzecie, nasienie po wytrysku pozostaje w narządach kobiety, co wydłuża kontakt wirusa z wrażliwą błoną śluzową. Ryzyko zakażenia zwiększa stan zapalny miejsc intymnych i niedostateczne nawilżenie pochwy. Ze względu na to, że w krajach rozwiniętych odnotowuje się więcej zakażeń wśród mężczyzn, jest też większe prawdopodobieństwo, że kobieta spotka zakażonego mężczyznę niż odwrotnie. Jak się ustrzec przed wirusem? Każdy powinien wiedzieć, że jedynym stuprocentowym sposobem jest unikanie ryzykownych zachowań, a zatem jeden zdrowy partner, jedna zdrowa partnerka. Decydując się na kontakt seksualny z osobą, której się nie zna, lub często zmieniając partnerów, trzeba się kierować zasadą ograniczonego zaufania. Ryzyko zakażenia zmniejsza prezerwatywa. Dobrej jakości, wyprodukowana przez firmę przestrzegającą procedur kontroli i prawidłowo użyta chroni w ponad 90 proc. Dziś narkomanię dożylną zastępują inne formy odurzania, ale zasadą jest używanie igieł jednorazowych, również do tatuaży. Także zabiegi kosmetyczne powinny być wykonywane w zaufanym miejscu, gdzie stosuje się jednorazowe lub wysterylizowane narzędzia. Jakie są objawy zakażenia wirusem HIV? Niektórzy nie mają żadnych dolegliwości. W ciągu 6 tygodni od ryzykownego zachowania mogą pojawić się symptomy przypominające przeziębienie (gorączka, łamanie w kościach, ogólne rozbicie), wysypka jak przy uczuleniu, powiększone węzły chłonne. Po tygodniu, dwóch wszystko mija i czujemy się dobrze. U jednego okres bezobjawowy trwa 5 lat, u innego 10 czy 15. W tym okresie człowiek może zakażać innych, jednak sam jeszcze jest zdrowy. Dopóki nie zrobi się specjalistycznych testów, lekarz nie rozpozna zakażenia. U 96 proc. zakażonych wcześniej czy później dochodzi do objawów AIDS związanych ze spadkiem odporności spowodowanej przez wirusa. Mogą to być: nawracające bakteryjne zapalenie płuc, biegunki, chudnięcie, bóle głowy, ropne zmiany na twarzy. Ale nie znaczy to, że jeżeli człowiek ma łojotokowe zapalenie skóry, jest zakażony HIV. Tym niemniej zawsze trzeba to wykluczyć. Nieuzasadniona gorączka czy dwukrotne w ciągu roku zapalenie płuc też powinno skłonić do zrobienia testów, żeby mieć pewność, że to nie HIV. Gdy potwierdzi się obecność wirusa, rozpoczynamy leczenie. U niektórych od zakażenia HIV do wystąpienia objawów choroby mija tylko kilka miesięcy. Jak nie można zarazić się HIV? A co nie zakaża? Wiadomo, że wirusa HIV nie przenoszą komary ani inne owady. Nie zakazisz się, pijąc z tej samej szklanki, przez podanie ręki, przyjacielski pocałunek, dotykając wspólnych sprzętów. Bezpieczne jest pływanie w basenie, korzystanie z łazienki. Wirus nie przenosi się też drogą kropelkową, gdy osoba zakażona kaszle, kicha. Nie ma dowodów na zakażenie przez ślinę. Chociaż możliwe jest takie zakażenie, gdy znajdująca się w ślinie świeża krew, np. ze skaleczonego dziąsła, dostanie się do rany w czasie całowania czy seksu oralnego. Jak sprawdzić, czy jest się zakażonym? Wystarczy proste badanie krwi pobranej z żyły. Właściwie taki test powinna zrobić każda osoba dbająca o zdrowie. Bezwzględnie trzeba je wykonać, jeśli ma się podejrzenie, że mogło dojść do zakażenia. Badanie na obecność HIV polecam każdej parze, która ma rozpocząć wspólne życie. Tak jest we Francji i w wielu krajach zachodnich. Bezpłatnie, bez skierowania i anonimowo można je zrobić w jednym ze specjalistycznych punktów konsultacyjno-diagnostycznych znajdujących się w większych miastach, a także w poradni przy klinice chorób zakaźnych, niektórych stacjach sanitarno-epidemiologicznych. Na podstawie rozmowy poprzedzającej badanie doradca ustali, czy jest to dobry moment na robienie testu. Czasem do punktu przychodzą mężczyźni, którzy za tydzień mają ślub i chcą zrobić test, bo podczas wieczoru kawalerskiego mogli mieć stosunek z osobą świadczącą takie usługi, ale nie pamiętają, bo za dużo wypili. Tymczasem wiarygodny wynik badania można uzyskać dopiero po 3 miesiącach od ryzykownego zdarzenia. Do tego czasu, chcąc zabezpieczyć narzeczoną, żonę przed ewentualnym zakażeniem, trzeba unikać z nią kontaktów seksualnych lub stosować prezerwatywy, by zmniejszyć ryzyko. Doszukiwanie się HIV na siłę mija się z celem, ale nie wolno bagatelizować problemu. Kobiety najczęściej mają kontakty seksualne z mężczyznami, których znają i do których mają zaufanie. Dlatego rzadziej robią badania w kierunku HIV niż mężczyźni. Tymczasem liczba zakażonych pań w Europie rośnie. Ryzyko zakażenia HIV - leczenie profilaktyczne Aby było skuteczne, trzeba je rozpocząć do 72 godzin od ryzykownego zdarzenia, podczas którego mogło dojść do zakażenia wirusem HIV. Terapia jest refundowana tylko w przypadku gwałtu czy innego poważnego zdarzenia losowego. W pozostałych sytuacjach trzeba zapłacić 3–5 tys. zł. Decyzję o leczeniu podejmuje lekarz z pacjentem. Najpierw trzeba jednak ocenić stopień zagrożenia. Jeśli ktoś był w agencji i pomyślał: może miałem pecha, powinien nakłonić osobę, z którą miał przygodę, żeby się zbadała. Jeżeli okaże się, że jest zakażona, trzeba będzie brać leki. Należy zdawać sobie sprawę z tego, że tego typu lekarstwa są toksyczne, nieobojętne dla organizmu. Leczenia profilaktycznego nie powinno się więc traktować jako antidotum na ryzykowne zachowania. miesięcznik "Zdrowie" fot. Fotolia Na pewno słyszałaś wiele teorii o tym, jak można zarazić się HIV: przez pocałunek, uścisk dłoni, ukąszenie komara... Z pewnością ucieszy cię informacja, że większość z nich to... totalne bzdury! Jak NIE MOŻESZ zarazić się HIV? Na stronie Ministerstwa Zdrowia sprawdziłyśmy fakty i mity dotyczące zarażenia HIV. Poniżej obalamy 11 z nich. Nie zakazisz się HIV: gdy mieszkasz z zarażoną osobą, gdy używacie wspólnych naczyń (sztućców, talerzy itp.), gdy korzystacie z jednej toalety, gdy oddajesz krew w punkcie krwiodawstwa, poprzez ugryzienie komara, który ugryzł wcześniej zarażoną osobę, gdy zarażona osoba kichnie lub zacznie kasłać, przez dotyk, np. podczas uścisku ręki, podczas pocałunku z zarażoną osobą, podczas wspólnego uprawiania sportu (również na basenie!), poprzez kontakt ze śliną, łzami, moczem lub kałem zarażonej osoby (o ile nie ma w nich domieszki krwi), podczas kontaktów towarzyskich i zawodowych. Czy powinnaś zrobić test na HIV? [quiz] Mity o zarażeniu HIV są nie tylko bezsensowne, ale też bardzo krzywdzące dla zarażonych osób. Dlatego, a przede wszystkim dla swojego bezpieczeństwa, koniecznie przeczytaj poniżej, jaka jest prawda: Na to powinnaś uważać: prawdziwe drogi zarażenia HIV Wizja zarażenia wirusem HIV w wielu osobach budzi prawdziwe przerażenie. Strach jest tym większy, im mniej wiemy o samym wirusie. Tymczasem jedną z głównych przyczyn zakażenia jest ignorowanie ryzyka i... brak wiedzy jak właściwie można się tym wirusem zarazić! Do zarażenia wirusem HIV może dojść podczas: kontaktów seksualnych bez zastosowania prezerwatywy gdy krew chorego trafi do krwioobiegu zdrowej osoby ciąży, porodu lub karmienia piersią (zarażona matka może wtedy zakazić swoje dziecko) Jak rozpoznać objawy zarażenia HIV? Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

czy przez minete mozna zarazic sie hiv