czy po kastracji pies przestanie uciekać

Witam. Czy to możliwe, aby pies stał się agresywny po kastracji? Wzięłam w październiku pieska (mieszaniec - mama chichuachua). W styczniu został wykastrowany i od tego czasu stał się agresywny, ale nie wobec wszystkich. Najbardziej wścieka się na przechodniów bez psów. Ciężko go wtedy utrzymać n Niewątpiliwie po zabiegu kastracji ograniczone zostaną zachowania związane z popędem płciowym, takie jak ciągłe skowycie, ujadanie czy próby ucieczek. Powszechnie uważa się również, że kastracja psa jest najprostszym, a zarazem najskuteczniejszym sposobem na poradzenie sobie z agresją psa wobec innych psów oraz ludzi. Czy pies po sterylizacji potrzebuje stożka? Twój pies musi nosić stożek po sterylizacji, aby chronić ranę podczas gojenia. Większość psów dobrze przystosowuje się do noszenia stożka, podczas gdy inne mogą odnieść korzyści z poluzowania stożka lub przejścia na alternatywny typ stożka. Tłumaczenia w kontekście hasła "przestanie uciekać" z polskiego na angielski od Reverso Context: A ty chcesz się upewnić, że on nigdy nie przestanie uciekać. Po kastracji nie ma ryzyka przypadkowego krycia i niechcianych szczeniaków. Nie występują cieczki ani ciąże urojone zwykle obniżające komfort życia suczki i jej właścicieli. Kastracja samca zapobiega nowotworom jąder (rozwijającym się najczęściej w przypadku niezstąpienia gonad do moszny — u wnętrów) i zmniejsza ryzyko nonton drama thai hua jai sila sub indo. Coraz więcej korepetytorów ocenia możliwość wykastrować psa, albo w celu zwalczania alarmujących wskaźników porzuceń, rozwoju różnych patologii, takich jak rak, lub poprawy charakteru. W każdym razie oprócz ceny ważne jest, aby wiedzieć, jakie one są konsekwencje i korzyści tego procesu, a także jakie są opieka pooperacyjna które jednostka powinna otrzymać. Chcesz wiedzieć więcej? W tym artykule AnimalWised zagłębimy się w to, co to znaczy kastrować psa, wyjaśnimy, na czym dokładnie polega ta interwencja, jak jest wykonywana, kiedy można ją zaplanować, jaki powinien być okres pooperacyjny i jakie będą konkretne konsekwencje z tej operacji. To nam pomoże obalić niektóre mity które wciąż na nim krążą. Oczywiście weterynarz jest najbardziej wykwalifikowanym specjalistą, aby poszerzyć wszystkie te informacje, dlatego w razie wątpliwości udamy się do zaufanej kliniki weterynaryjnej i zapytamy o więcej szczegółów. Znaczenie kastrata Kastracja psa to interwencja polegająca na: usunięcie twoich jąder. Należy zauważyć, że kastracja nie jest równoznaczna ze sterylizacją, ponieważ istnieją różnice między tymi dwoma pojęciami. Sterylizacja polega na sterylizacji zwierzęcia, co osiąga się poprzez kastrację, ale także ćwiczenie wazektomia, czyli wycięcie rurek przenoszących plemniki. W weterynarii zwykle zaleca się kastrację, o której będziemy rozmawiać w tym artykule, ponieważ wazektomia zapobiega jedynie zapłodnieniu i jest bardziej skomplikowana w wykonaniu i w okresie pooperacyjnym. Ponadto nie omija całego obrazu, jaki tworzy pies, gdy wykryje sukę w rui, ani nie hamuje wsiadania. Kastracja psów Ponieważ suki są tymi, które powodują więcej „problemów” swoim opiekunom w czasie rui, ponieważ plamią, a ponadto mogą zajść w ciążę, częściej operuje się je przed samcami. Ale opiekunowie psów muszą również znać korzyści płynące z kastracji i konsekwencje nieoperowania na swoim psie. Nie chodzi tylko o unikaj przeludnienia psów, to też. Oferty kastracyjne korzyści zdrowotne dla zwierząt. Pozwala uniknąć bójek i przecieków, niepokoju i stresu przy wykrywaniu płodnej kobiety, guzów jąder i okołoodbytniczych, przerostu prostaty, a także zapalenia gruczołu krokowego lub torbieli gruczołu krokowego oraz wydłuża oczekiwaną długość życia. Procedura kastracji psa jest prosta i bardzo powszechna w każdym ośrodku weterynaryjnym. Gdy pies śpi, wykonuje się małe nacięcie, przez które usuwa się jądra. Następnie wystarczy zaszyć szew, co można zrobić pod skórą, unikając w ten sposób szwów zewnętrznych. Oczywiście jest to technika chirurgiczna, którą może wykonać tylko lekarz weterynarii. Ten profesjonalista będzie mógł nam szczegółowo wyjaśnić procedurę. Maksymalny wiek do wykastrowania psa Nie ma maksymalnego wieku do kastracji psa. Tak więc, nawet jeśli przyjmiemy go, gdy dorośniemy, jest to możliwe sterylizacja dorosłego psa. Jedynym ograniczeniem jest twoje zdrowie. Przed umieszczeniem zwierzęcia na sali operacyjnej należy przeprowadzić badanie weterynaryjne, najlepiej z badaniem krwi i elektrokardiogramem. Jeśli zwierzę jest zdrowe, można je operować. W przeciwnym razie byłoby to konieczne ocenić ryzyko i korzyści interwencji. Idealny wiek do operacji będzie się różnić w zależności od wielkości psa. Zwykle oczekuje się, że zakończył swój wzrost, ale nadal nie przejawia zachowań seksualnych, w przybliżeniu w 8-9 miesięcy, wcześniej u małych psów i nieco później u dużych. W każdym razie, w zależności od każdego psa i jego okoliczności, weterynarz wskaże najodpowiedniejszy moment. Kastracja psa: pooperacyjna Pooperacyjna kastracja jest prosta. To normalne, że weterynarz podaje psu antybiotyk i środek przeciwbólowy, które możemy nadal podawać w domu przez kilka pierwszych dni, aby uniknąć dyskomfortu. Chociaż istnieją bardziej wrażliwe psy, które mogą zmniejszać swoją aktywność lub wydawać się nieco nudne, powszechne jest, że psy, gdy tylko opuszczą salę operacyjną, kontynuują swoją rutynę. Musimy tylko uważać, aby rana dobrze się goiła i nie dotykała, ponieważ nacięcie może się otworzyć i spowodować infekcję. W tym celu prawdopodobnie lekarz weterynarii zaleci użycie kołnierza elżbietańskiego lub jakiegoś rodzaju siatki do zakrycia ciała. Inne powikłania sterylizacji psa są rzadkie i byłyby związane z jakąkolwiek operacją. Dlatego mamy do czynienia z bezpieczną i szybką operacją odzyskiwania. Kastracja psa: konsekwencje Kiedy kastrujemy psa, w pierwszej kolejności zapobiegamy jego rozmnażaniu. W tym momencie konieczne jest oddzielenie reprodukcji od seksualności. Psy rozmnażają się tylko, a więc bez bodźca hormonalnego usuwanego przez kastrację, nie będą musieli jeździć brak kobiety. Nie przegapią tego. W rzeczywistości nie zareagują na sukę w rui, chociaż prawdą jest, że jeśli operacja zostanie wykonana na starszym psie, mogą nadal utrzymywać zachowania godowe. Kastracja będzie miała wpływ na zachowania takie jak: agresywność związane z reprodukcją, cechowanie, ten jazda albo eskapizm, ale nie wpłynie to na osobowość psa. Tak, możliwe jest przybranie na wadze w miarę zmniejszenia zapotrzebowania na energię, czego możemy uniknąć, kontrolując dietę i zachęcając do odpowiednich ćwiczeń. Omówiliśmy już korzyści, jakie ta operacja ma dla zdrowia zwierzęcia. Jeśli chodzi o działania niepożądane, możemy wskazać niewielki wzrost odsetka pojawiania się niektórych guzy dla których hormony płciowe zapewniają pewną ochronę. Ten wzrost jest również związany z dłuższym życiem wykastrowanych psów, więc jest bardziej podatne na zachorowanie na Nowotwór. Kastracja psa: cena Cena kastracji może być różna, ponieważ to każda uczelnia weterynaryjna ustala ceny referencyjne, według których będą prowadzone wszystkie kliniki na tym samym obszarze. Ponadto często cena zmienia się w zależności od wielkości zwierzęcia. Tak więc im większy pies, tym więcej będzie kosztować twoja interwencja. Dla odniesienia możemy porozmawiać o niektórych 100-300 euro. Mamy dostęp do niższych cen, jeśli w naszym mieście się rozwiną kampanie sterylizacyjne. Poza nimi bardzo niskie ceny powinny nas wystraszyć, ponieważ mogą wynikać z faktu, że operacja jest wykonywana bez wystarczających gwarancji. Kastracja agresywnego psa, czy jest zalecana? Wreszcie, bardzo często zaleca się sterylizację psów wykazujących agresywne zachowania. Prawdą jest, że jeśli takie zachowanie jest związane z ciepłemto znaczy pies broni swojego terytorium lub atakuje kongenery przez samice w rui, kastracja może wyeliminować lub ograniczyć te zachowania. Ale jeśli pies jest starszy i od lat ciągnie tę agresywność, sterylizacja może nie zapewnić całkowitej kontroli. Ponadto będziemy mieli agresywny pies po sterylizacji jeśli agresywność wynika z inne przyczyny. Zalecamy sterylizację z wielu powodów, ale jeśli naszym zamiarem jest zniknięcie agresywnych zachowań, musimy najpierw skonsultować się z etologiem lub specjalistą od psich zachowań, aby upewnić się, że agresywność może ulec poprawie wraz z kastracją. Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w nie mamy uprawnień do przepisywania leczenia weterynaryjnego ani postawienia jakiejkolwiek diagnozy. Zachęcamy do zabrania pupila do weterynarza w przypadku, gdy będzie miał jakikolwiek stan chorobowy lub dyskomfort. Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Kastracja psa – Cena, pooperacyjne, konsekwencje i korzyści, zalecamy przejście do naszej sekcji Zapobieganie. Bibliografia Oficjalne Kolegium Weterynarzy w Maladze (25 listopada 2017): Sterylizacja: Od mitu do rzeczywistości. Hart, B. i Barrett, RE (1973). Wpływ kastracji na walkę, wędrowanie i opryskiwanie moczem u dorosłych kotów. Dziennik Amerykańskie Stowarzyszenie Lekarzy Weterynarii, 163 (3), 290-292. Heidenberger, E. i Unshelm, J. (1990). Zmiany w zachowaniu psów po kastracji. Tierarztliche Praxis, 18 (1), 69-75. Gary M. Landsberg, BSc, DVM, MRCVS, DACVB, DECAWBM, North Toronto Veterinary Behaviour Specialty Clinic; Problemy behawioralne psów. ze strony internetowej MSD Veterinary Manual: Evan L. MacLean, Laurence R. Gesquiere, Margaret E. Gruen, Barbara L. Sherman, W. Lance Martin, C. Sue Carter. Endogenna oksytocyna, wazopresyna i agresja u psów domowych. Granice w psychologii, 2017; 8 DOI: / Spis treści Czy powinienem wykastrować mojego psa?Kastracja: Łatwy wybór?Czy kastracja u każdego psa ma sens?Jak przebiega kastracja?Przebieg operacji u suczkiPrzebieg operacji u samcaCzym różni się kastracja od sterylizacji?Jaki wpływ ma kastracja na organizm psa?Czy kastracja chroni przed nowotworem?Czy po kastracji zmienia się zachowanie psa?Wady i zalety kastracji w skrócie Wniosek: Kiedy zaleca się poddać psa kastracji? Czy powinienem wykastrować mojego psa? W placówkach weterynaryjnych kastracja jest już od długiego czasu rutynowym zabiegiem, jednak czy jest w każdym przypadku konieczna lub sensowna? Na czym polega różnica między kastracją a sterylizacją i jakiego rzędu koszty musi ponieść właściciel? Poniżej znajdziesz cenne informacje o wadach i zaletach kastracji. Kastracja: Łatwy wybór? Każdy właściciel, który nie chce hodować potomstwa swojego psa, zadaje sobie z pewnością w pewnym momencie pytanie, czy nie powinien poddać pupila zabiegowi kastracji. Jednak chęć bezpiecznej antykoncepcji nie jest zwykle jedynym powodem, dla którego właściciele decydują się na kastrację psa. Do najczęstszych powodów należą kwestie zdrowotne czy niewłaściwe zachowania wypływające z zaburzonej gospodarki hormonalnej. Innymi powodami są strach przed guzem sutka lub jąder, stres związany z objawami cieczki lub też irytacja agresywnymi zachowaniami seksualnymi psa. Lecz czy po kastracji faktycznie wszystko zmienia się na lepsze? W końcu to operacja pod pełną narkozą, która wywiera znaczący wpływ na gospodarkę hormonalną i wprowadza zmiany w całym organizmie zwierzęcia. Czy kastracja u każdego psa ma sens? W związku z powyższym decyzja, czy przeprowadzać u swojego psa kastrację czy też nie, nie powinna być w żadnym wypadku podejmowana pochopnie! By uniknąć przykrych niespodzianek czy rozczarowania, najlepiej poradź się lekarza weterynarii, poproś by wyjaśnił Ci wszelkie wady i zalety zabiegu. Zapytaj o przebieg zabiegu, okres rekonwalescencji oraz alternatywne możliwości i dobrze przemyśl swoją decyzję. Ważne, by weterynarz zanim poleci Ci co zrobić, wystarczająco zapoznał się z organizmem Twojego psa. Kastracja nie jest rozwiązaniem idealnym, które u każdego psa będzie miało identyczne skutki, jednak zaznaczyć zależy, że zwykle zalety przeważają nad wadami. Ważną rolę przy wyborze odgrywać powinny rasa, płeć, wiek, rozmiar i zachowanie społeczne psa. Jeśli po konsultacji z weterynarzem wciąż czujesz się niepewnie i nie potrafisz się zdecydować, nie powinieneś wahać się przed zasięgnięciem opinii u jeszcze jednego specjalisty. Jak przebiega kastracja? Dla weterynarzy kastracja jest zabiegiem rutynowym. Jak przebiega? Po badaniach wstępnych i podjęciu decyzji, że kastracja będzie dla psa trafionym rozwiązaniem, należy ustalić z weterynarzem termin zabiegu. Najlepiej, żebyś w dniu zabiegu przez cały czas mógł być przy swoim psie. Nie przyjmuj w tym dniu gości: Twój pies będzie potrzebował maksimum spokoju. Także pies, dokładnie tak samo jak człowiek, po pełnej narkozie będzie ospały. Około 12 godzin powinien w całkowitym spokoju wypoczywać. Przed rozpoczęciem właściwego zabiegu, już po znieczuleniu, usuwa się sierść w miejscu nacięcia. Przebieg operacji u suczki U suczek otwiera się jamę brzuszną cięciem o długości od 4 do 8 cm. Następnie róg macicy, żyła i tętnica zostają podwiązane, a leżące pomiędzy nimi jajniki usunięte. Tę metodę nazywa się owariektomią i stosuje się ją rzadko, raczej u młodych zwierząt. Znacznie częściej usuwa się jednak macicę w całości, wówczas mowa o histerektomii. Po wyjęciu macicy lub jajników zaszywa się jamę brzuszną suczki. Po jej przebudzeniu się z narkozy i podaniu odpowiednich środków przeciwbólowych można zabrać suczkę do domu. Nazajutrz należy udać się z nią na kontrolę. Suczka powinna nosić specjalny kostium na brzuch, dopóki szwy nie zostaną zdjęte. Przebieg operacji u samca U samców jądra usuwa się z cięcia przedmosznowego lub ewentualnie z cięcia na mosznie. Po usunięciu jąder zaszywa się ranę. Przez około 20 do 30 minut trwania zabiegu pies będzie pod narkozą, potem będzie potrzebował około dwóch godzin, by się z niej wybudzić. Pies nie powinien lizać rany, dlatego najlepiej załóż mu kołnierz lub zabandażuj brzuch. Unikajcie wzmożonej aktywności fizycznej do czternastu dni po zabiegu, kiedy to zostaną zdjęte szwy. By rana zrosła się odpowiednio nie powinien być na nią wywierany żaden ucisk! Podczas spacerów dla bezpieczeństwa trzymaj psa na krótkiej smyczy, w wszelkie wycieczki w plener przełóż na później. Przez ten czas oszczędzaj psu także chodzenia po schodach oraz zabraniaj skakania z sofy i w ogóle podskakiwania np. po przysmak lub zabawkę. Po około dwóch tygodniach będziesz mógł znów cieszyć się ze swoim psem tymi samymi aktywnościami, co przed zabiegiem. Koszt kastracji waha się w zależności od płci i budowy ciała zwierzęcia oraz rodzaju narkozy, przeciętnie wynosi on od 150 do 500 zł. Czym różni się kastracja od sterylizacji? Inaczej niż przy kastracji, przy której jajniki lub jądra zostają całkowicie usunięte, przy sterylizacji jedynie przycina się jajowód lub nasieniowód. Zabieg ten jest więc nieco mniej inwazyjny, jednak także przeprowadzany pod pełną narkozą. Sterylizacja psa zapobiega jego rozmnażaniu się, ale nie zmienia jego popędu seksualnego, ponieważ w przeciwieństwie do kastracji nie ingeruje w gospodarkę hormonalną. Funkcje organizmu psa i jego zachowanie także nie ulega zmianie. Suczki dalej mają cieczki. Jaki wpływ ma kastracja na organizm psa? Podczas gdy sterylizacja służy jedynie skutecznej antykoncepcji, przy kastracji ważną rolę odgrywają także inne czynniki. Całkowite usunięcie jajników lub jąder jest bardzo dużą ingerencją w naturalną gospodarkę hormonalną zwierzęcia, jego organizm zaprzestaje na przykład zupełnie produkcji hormonów płciowych. Także inne jego funkcje, związane z cyklem płciowym, po zabiegu kastracji znikają, wśród nich są na przykład cieczka i ciąże urojone u suczek czy ryzyko zapalenia napletka u samców. Także inne obszary organizmu, które nie są bezpośrednio związane z seksualnością, mogą po kastracji ulec zmianom. U psów z długą sierścią często odnotowuje się zmiany w jej strukturze. Podszerstek staje się grubszy i bujniejszy. Poza tym wiele wykastrowanych psów i suczek wykazuje niebezpieczną tendencję do nadwagi, co jest wynikową zwiększonego apetytu i obniżonej aktywności fizycznej po zabiegu. Czy kastracja chroni przed nowotworem? Ważnym medycznym argumentem przemawiającym za kastracją jest fakt, że chroni ona przed rakiem i innymi chorobami związanymi z hormonami. Kastracja faktycznie znacznie obniża ryzyko wystąpienia raka czy guzów. U samców kastracja zażegnuje ryzyko wystąpienia raka jąder i schorzeń prostaty, a u suczek zagrażającemu życiu ropnemu zapaleniu macicy oraz konkretnymi rodzajami guzów. Kastracja zmniejsza także prawdopodobieństwo wystąpienia nowotworów listwy mlecznej oraz tendencję do wahań poziomu cukru. Czy po kastracji zmienia się zachowanie psa? Zmiana w zachowaniu psa to kolejny ważny aspekt związany z kastracją. Operacyjne usunięcie organów płciowych niesie bowiem ze sobą nie tylko zmiany dla organizmu, ale również zmiany w psychice i zachowaniu społecznym naszych pupili. Właściciele samców czasami widzą w kastracji jedyny sposób, by zmienić u nich związane z testosteronem agresywne, napędzane popędem zachowania. Wykastrowany samiec przy spotkaniu z suczką, która ma cieczkę, powinien zachować się spokojnie, nawet wobec potencjalnych konkurentów – innych samców. Tak samo ustają z reguły uciążliwe zachowania związane z odczuwaniem przez psa popędu, takie jak ciągłe skowycie, ujadanie czy próby ucieczek. Błędnym jest jednak przekonanie, że pies po kastracji staje się ogólnie bardziej uległy. Zabieg ten ma wpływ na zachowania związane z hormonami płciowymi. Agresywnego zachowania wypływające ze złego lub brakującego wychowania psa kastracja nie zmieni. Jeśli masz problem z agresją u psa spróbuj dowiedzieć się najpierw, jakie owe problemy mają podłoże. Jeśli spostrzeżesz, że agresywne zachowania psa mają bezpośredni związek z popędem, wówczas kastracja faktycznie może okazać się skutecznym środkiem zaradczym. By pozbyć się zaburzeń zachowania związanych przykładowo z obroną terytorium czy jedzenia, musisz sięgnąć po inne środki. Ponadto tak zwana hiperseksualność, objawiająca się wskakiwaniem na różne obiekty i ruchami kopulacyjnymi, nie powinna być powodem kastracji psa. Takie zachowanie można skutecznie zwalczyć konsekwentnymi środkami wychowawczymi i dużym wysiłkiem fizycznym psa. Wady i zalety kastracji w skrócie Za Przeciw Pewna, trwała antykoncepcja Ogólne ryzyko związane z inwazyjnym zabiegiem Brak objawów cieczki u suk, na przykład krwawienia lub ciąży urojonej Ingerencja w naturalną gospodarkę hormonalną zwierzęcia, skutkująca zmianami w organizmie, psychice i zachowaniu, szczególnie problematyczna przy wczesnej kastracji (ryzyko wystąpienia zahamowania lub innych zaburzeń wzrostu oraz stagnacji szczenięcej psychiki) Brak możliwości wystąpienia zapalenia napletka Tendencja do nadwagi i otyłości (częsta zwłaszcza u psów rasy Golden Retriever, Cocker Spaniel i Beagle) Ochrona przed konkretnymi schorzeniami, np. rakiem sutka, cukrzycą, rakiem jąder, chorobami prostaty Wyższe ryzyko nietrzymania moczu (zwłaszcza u psów większych ras, np. dogów, nowofundlandczyków, bokserów, sznaucerów olbrzymich, dobermanów) Ustąpienie agresywnego zachowania związanego z popędem seksualnym, na przykład brak agresji wobec innych psów czy suczek z cieczką Zmiany w strukturze sierści (nierzadko jednak także korzystne) Wniosek: Kiedy zaleca się poddać psa kastracji? Patrząc na wszystkie wady oraz wszystkie zalety zabiegu kastracji trudno się dziwić, że jest to temat kontrowersyjny wśród właścicieli psów. Dla jednych brak popędu i zmiany w psychice psa stanowią znaczną pomoc we wspólnym życiu z psem, a inni ostrzegają przed negatywnym wpływem zabiegu na organizm psa. Zanim podejmiesz decyzję poddaj psa skrupulatnym badaniom, by określić jego stan zdrowia i zbadaj dokładnie przyczyny zachowania, które być może skłania Cię do podjęcia decyzji za kastracją. Niezależnie od tego, jaką podejmiesz decyzję, jeśli wcześniej rozeznasz się dokładnie w temacie i będziesz miał na uwadze przede wszystkim dobro swojego psa – z pewnością będzie to dobra decyzja. Witam, na poczatku, jestem stalym gosciem na forum i bardzo cenie sobie Panstwa porady, za co serdecznie dziekuje. Moj pies ok. 1-2lat (adopciak), wg ksiazeczki zdrowia w sierpniu 2017 mial w schronisku przeprowadzona kastracje. Zauwazylismy, ze czasem jest podniecony i probuje kopulowac z innymi psami. Wiemy, ze nadnercza tez produkuja testosteron i kastracja nie oznacza totalnego braku zainteresowania. Jednak ostatnio gdy lezal na plecach, podekscytowany, zauwazylismu po obu stronach pomiedzy nasada penisa a moszna pojawiaja sie dwie "kuleczki" (przycisk dolaczajacy zdjecie nieaktywny). Moszna jest pusta, zadna blizna nie jest widoczna, a "kuleczki" pojawiaja sie tylko kiedy jest podniecony. Co mamy o tym myslec? Pies jest stale b. pobudzony, lubi zabawy, troche niszczy. Pisalam o nim (i jego mamie) w dlugim watku dot. zachowania. Czytalismy, ze moze to oznaczac, ze nie zeszly mu jadra, wiec jak mogly byc usuniete? To jeszcze b. mlody pies i moze sie to wiazac z wieloma komplikacjami w przyszlosci. Ale czy na pewno zostal wykastrowany, czy powinnismy to sprawdzic? Z gory dziekuje za odpowiedz. Cytat Inicjator dyskusji Opublikowany : 05/01/2018 14:41 Dzień dobry U psa kastrowanego w sierpniu powinna być dostrzegalna blizna w okolicy pomiędzy moszną a prąciem. Imitacja kopulacji oczywiście może również występować u psa kastrowanego, ale obrzmienie opuszek żołędzi raczej nie powinno mieć miejsca. Niestety w schroniskach, przy dużej liczbie zwierząt, zdarzają się pomyłki w dokumentacji i to wcale nie tak rzadko. Myślę, że na wszelki wypadek warto podrążyć temat i zbadać psu poziom testosteronu w surowicy krwi. Ilość testostronu produkowana przez nadnercza jest śladowa, tak więc nie powinno być problemu z oceną wyniku. Można również wykonać badanie usg jamy brzusznej w kierunku poszukiwania jąder. Pozdrawiam serdecznie, lek. wet. Magda Zdanowska OdpowiedźCytat Opublikowany : 09/01/2018 06:54 Gatunek: psy Co to jest kastracja? Kastracja, czyli operacyjne odjęcie gonad, to zabieg chirurgiczny, na skutek którego zwierzę staje się nieodwracalnie bezpłodne. Samicom usuwa się jajniki, jajowody i macicę (łac. ovariohisterectomia), samcom jądra i najądrza. Wykastrowana samica nigdy już nie będzie miała potomstwa i cieczki, wykastrowany samiec nie będzie więcej odczuwał popędu płciowego. Zwierzęta wracają do zdrowia raptem w ciągu kilku dni po zabiegu. Można go przeprowadzać w każdym wieku pacjenta, chociaż należy zastanowić się nad ich zasadnością w przypadku leciwych staruszków (o ile nie zachodzą wskazania medyczne, np. nowotwory narządów rodnych). Oczywiście najlepiej jest kastrować zwierzę młode i zdrowe. Najnowsze badania dowodzą, że suki najlepiej kastrować tuż przed pierwszą cieczką lub miesiąc po niej, gdyż dzięki temu zabieg niemal w stu procentach chroni ją przed ewentualnym zachorowaniem na nowotwór gruczołu mlekowego. Wczesna kastracja nie ma żadnego negatywnego wpływu na rozwój psychiczny i fizyczny suki. Zasadniczo niewskazana jest kastracja w czasie cieczki (z racji nadmiernej kruchości macicy), chociaż nie jest ona bezwzględnym przeciwwskazaniem. Natomiast ciąża, nawet wysoka, nie stoi na przeszkodzie do wykonania zabiegu - kastracja aborcyjna niesie ze sobą ryzyko zbliżone do cesarskiego cięcia. Zależy ono wtedy od wieku zwierzęcia, jego ogólnego stanu zdrowotnego oraz umiejętności prowadzącego lekarza weterynarii. Zresztą podobnie jak przy zwykłej kastracji. Po porodzie kastracja jest możliwa po ustaniu laktacji (chyba że żadne młode z miotu nie przeżyło). Dla samców optymalny wiek to 7-12 miesiąc życia. Jak każdy zabieg medyczny, kastracja ma swoje plusy i minusy. Zalety kastracji: Ochrona suki przed ropomaciczem Ropomacicze może się przytrafić każdej suczce, bez względu na jej wiek, fakt czy miała potomstwo, czy miewa ciąże urojone i bez względu, jaka jest jej ogólna kondycja groźna choroba może doprowadzić do śmierci zwierzęcia. Czasem na ratunek jest już za późno. Zwłaszcza, jeśli mamy do czynienia z ropomaciczem zamkniętym, które nie daje żadnych jednoznacznych objawów. Nie każdy właściciel w porę zorientuje się, że z suczką dzieje się coś niedobrego, nie każdy weterynarz w porę postawi właściwą diagnozę. Jedynym ratunkiem dla suczki jest szybka kastracja. Niestety wtedy taki zabieg jest już znacznie trudniejszy niż u osobnika zdrowego. Macica jest wypełniona ropą, lekarz musi więc bardzo uważać, by jednym nieostrożnym ruchem skalpela nie doprowadzić do jej wylania się do jamy brzusznej. Suczka jest osłabiona chorobą, więc jej organizm gorzej znosi narkozę, a rekonwalescencja po zabiegu trwa dłużej. Natomiast kastracja chroni przed ropomaciczem w 100%, z tej prostej przyczyny, że podczas zabiegu macica jest nieodwracalnie usuwana. Ochrona suki przed nowotworami narządów rodnych Logiczne jest, że jeśli suka nie ma jajników, czy macicy, to nie może zachorować na raka tych narządów. Ochrona suki przed nowotworem gruczołu mlekowego Wczesna kastracja suki niemal w 100% chroni ją przed tą groźną chorobą. Im później wykonuje się zabieg, tym jego funkcja ochronna jest mniejsza. Kastracja po czwartej cieczce nie ma już właściwie żadnego wpływu na to, czy suczka zachoruje na raka sutka, czy nie, może jednak spowolnić jego ewentualny rozwój. Zapobieganie ciążom urojonym Ta przypadłość jest nie tylko uciążliwa dla właściciela suczki, ale również szkodliwa dla zdrowia jej samej, gdyż ciąże urojone nie pozostają bez wpływu na psychikę zwierzęcia. Kastracja całkowicie eliminuje tę przykrą przypadłość. Stabilizacja psychiczna Większość suczek ma cieczkę dwa razy w roku. Ale zdarzają się też takie, u których występuje ona częściej. Podczas cieczki suczka jest rozkojarzona, nerwowa. Przez te kilka tygodni jej jedyna aktywność ruchowa to krótkie spacery na smyczy. Staje się więc apatyczna i znudzona. Z kolei przez pewien czas po cieczce suki są ostrzejsze, bardziej pobudliwe. Tymczasem kastracja eliminuje to zupełnie. Wykastrowana suczka przez cały czas, bez przeszkód może cieszyć się życiem, bawić na świeżym powietrzu, chodzić na długie spacery. Po prostu cały czas jest w formie. Zapobieganie nowotworom układu płciowego, przepuklinom, schorzeniom prostaty u samca Psy, jak i suczki mają swoje płciowe przypadłości, które mogą skończyć się nawet śmiercią zwierzęcia. Oczywiście o wiele prościej niż leczyć, jest zapobiegać tym chorobom. Wykastrowany samiec staje się mniej pobudliwy, nie wdaje się w bójki o sukę z innymi samcami, zasadniczo nie ma skłonności do włóczęgostwa, ma mniej dominujący charakter Samiec, którego nie rozprasza popęd płciowy (a przecież na kontakt z samicami w rui jest narażony przez cały czas) staje się bardziej stabilny psychicznie, bardziej oddany człowiekowi, bardziej skłonny do współpracy z nim, lepiej koncentruje się na zadaniach, jakie ma do wykonania (np. na stróżowaniu obejścia). Znacznie obniżone zostają skłonności do włóczęgi, które wcześniej uprawiał w poszukiwaniu samic, roztaczających tak miłą dla jego nosa woń, jest więc łatwiejszy do upilnowania, nie grozi mu śmierć pod kołami samochodu, czy pobyt w schronisku, gdzie trafił, ponieważ uznano go za jednak pamiętać, że z wiekiem takie zachowania mniej są sterowane hormonem płciowym - testosteronem, a stają się raczej wyuczonym nawykiem. Kastracja w późnym wieku może więc nie przynieść tutaj oczekiwanych efektów. Niemniej jednak, wciąż będzie chroniła psa przed przypadłościami zdrowotnymi. Kastracja zapobiega przypadkowym ciążom, a co za tym idzie niekontrolowanemu przyrostowi naturalnemu psów Tę zaletę naprawdę trudno jest przecenić. Nawet najlepiej wyszkolone psy i suki głuchną na nawoływania właścicieli, kiedy do głosu dochodzi popęd płciowy. Kiedy samiec poczuje samicę w rui staje się zdolny do nieprawdopodobnych wręcz wyczynów. Dwumetrowy płot, którego normalnie nie dałby rady przeskoczyć, nagle przestaje być przeszkodą. Suka w rui też zrobi wszystko, byle tylko dostać się do samca. Czasem wystarczy więc chwila nieuwagi najczujniejszego nawet właściciela. Tylko kastracja daje stuprocentowe zabezpieczenie przed niechcianym przychówkiem naszego pupila. Wady kastracji: Nieodwracalność zabiegu Ale przecież po to wykonuje się ten zabieg, aby mieć spokojną głowę w temacie raz na zawsze. Ryzyko związane z narkozą Istnieje, jak przy każdym zabiegu wykonywanym w znieczuleniu ogólnym. Na szczęście jest minimalne, a można je jeszcze dodatkowo zmniejszyć. Przed każdą operacją zwierzę należy dokładnie przebadać, również kardiologicznie (pamiętajmy, że nie każda choroba serca uniemożliwia przeprowadzenie operacji - jeśli Twój pies ma chore serce, musisz po prostu poradzić się doświadczonego lekarza weterynarii). Obecnie dostępne są nowoczesne środki do znieczulania ogólnego, np. narkoza wziewna. Jest to metoda droższa, ale znacznie bezpieczniejsza. Sam zabieg nie jest zbyt skomplikowany, doświadczony weterynarz przeprowadza go w ciągu kilkunastu, najwyżej kilkudziesięciu minut, więc pies jest poddany narkozie tylko przez krótki okres czasu. Skłonność do nadwagi Ale pamiętajmy, że zwierzę nie tyje z powietrza. Jeśli nasz pupil przybiera na wadze, oznacza to, że powinniśmy mu zmniejszyć porcje jedzenia, albo zwiększyć dawkę ruchu i na pewno waga wróci do normy. U wykastrowanych suk może wystąpić nietrzymanie moczu Na szczęście zdarza się to raptem u 2% wykastrowanych suczek. Nie jest to poważna dolegliwość, a łatwo jej zaradzić, regularnie aplikując zwierzęciu lek zapewniający prawidłową pracę zwieracza cewki moczowej. Reasumując, kastracja ma o wiele więcej zalet niż wad. Plusy tego zabiegu są dla zdrowia i samopoczucia naszych zwierząt o wiele bardziej znaczące niż minusy. Czemu więc to popularne w całym cywilizowanym świecie rozwiązanie, w Polsce wciąż budzi tak wiele kontrowersji? Przyczyną jest brak właściwej wiedzy opiekunów zwierząt. To właśnie ignorancja w tej dziedzinie sprawia, że zamiast dawać wiarę rozsądnym argumentom, ludzie ulegają presji mitów i zabobonów, szerzonych niestety również przez niektórych lekarzy weterynarii. Mity dotyczące kastracji zwierząt: Kastracja jest nienaturalna Owszem, jest nienaturalna. Ale idąc tym tokiem rozumowania, naturalna jest śmierć suki z powodu ropomacicza... Bo przecież leczenie tej groźnej choroby też jest nienaturalne. Nie powinniśmy więc leczyć psów, kiedy zachorują, bo to niezgodne z naturą. Ba, wszystkie nasze wypieszczone i ukochane psy powinniśmy wywieźć do lasu i zostawić na pastwę losu, bo przecież nienaturalne jest trzymanie ich w domach, mieszkaniach... Absurd, prawda? Tymczasem odkąd człowiek udomowił psa, życie tych zwierząt ma już niewiele wspólnego z naturą. Dlatego musimy zdać sobie wreszcie sprawę z obowiązków, jakie na nas ciążą. Bo człowiek powinien w końcu wziąć odpowiedzialność za istoty, które udomowił. To właśnie przez nas, ludzi, istnieją tak makabryczne miejsca jak schroniska dla bezdomnych zwierząt. To my doprowadziliśmy do tego, że psów jest zbyt wiele. To właśnie przez nas tysiące zwierząt w schroniskach jest usypianych. To jest naturalne? To już „zwolennikom naturalności” nie przeszkadza? Sami odpowiedzcie sobie na pytanie, co dla psów jest lepsze: nienaturalne życie za kratami, nienaturalna śmierć w schronisku, czy nienaturalne zapobieganie chorobom i nadmiernemu rozmnażaniu? Każda suczka powinna mieć raz w życiu szczenięta "dla zdrowia" Kosmiczna bzdura. Nie ma żadnych medycznych powodów, dla których suczka musiałaby raz w życiu być pokryta. Ciąża nie zapobiegnie ani hormonozależnym chorobom nowotworowym, ani ropomaciczu, ani ciążom urojonym. Te ostatnie, po jednokrotnym odchowaniu szczeniąt, mogą się wręcz nasilić. Pamiętajmy przy tym, jak wielkim wysiłkiem dla organizmu suki jest ciążą i poród. Tak jedno, jak i drugie może spowodować komplikacje zagrażające nie tylko zdrowiu, ale i życiu zwierzęcia. Wbrew obiegowym opiniom, ciąża nie wpływa też dodatnio na zachowanie suczki. Nie łagodzi jej charakteru, nie sprawia, że stanie się bardziej posłuszna. W przypadku jakiś problemów behawioralnych pomóc może tylko profesjonalne szkolenie. Zajrzyj do pobliskiego schroniska i naocznie przekonaj się, ile jest tam bezdomnych, cierpiących psów. Wiele z nich pochodzi właśnie z takiego "zdrowotnego" miotu... "Nie mogę pozbawić swojej suczki radości macierzyństwa" Kolejna brednia, wynikająca z antropomorfizacji psów. Większość z nas jest bardzo emocjonalnie związana ze swoimi pupilami. I przez to błędnie przypisuje psom ludzkie uczucia. Zapominamy, że pies to zwierzę, które kieruje się w życiu instynktem, a nie uczuciami. To nie uczucia macierzyńskie pchają je do rozrodu. To czysto biologiczny instynkt. Bo cóż to za uczucia macierzyńskie, które każą matce odrzucać, czy nawet zabijać słabe i chore dzieci? Człowiek swoje dziecko będzie chciał za wszelką cenę ratować. Suczka słabe i chore szczenię odrzuci, nie będzie go karmić, skaże je na śmierć. I cóż to za uczucie, które trwa raptem kilka tygodni? Gdyby kobiecie po kilku tygodniach, czy nawet latach odebrano dziecko, to byłoby to jej życiową tragedią. Natomiast psie szczenięta zazwyczaj już po 8 tygodniach stają się samodzielne, a suczka nie dość, że nie popada z tego powodu w depresję, to jeszcze jest wręcz zadowolona, że nareszcie ma z głowy uciążliwe młode. A po niedługim czasie zapomina, że w ogóle kiedykolwiek była matką. "Mojej suczce będzie smutno, że inne suki mają szczeniaki, a ona nie. Będzie tęskniła za byciem mamą" I znów kłania się uczłowieczanie psów... Jeszcze raz powtórzmy: to nie uczucia skłaniają sukę do posiadania potomstwa, tylko wyprany z uczuć instynkt. Kiedy suczka instynktu nie odczuwa, to nie odczuwa też chęci posiadania potomstwa. Kastrując suczkę pozbawiamy ją właśnie instynktu nakazującego jej rozmnażać się. Będzie to dla niej stan zupełnie naturalny, tak jak naturalne są dla niej okresy między cieczkami. Bo przecież kiedy suczka nie ma cieczki, to ani jej w głowie posiadanie potomstwa. Nie siedzi i nie rozmyśla: „Bo ta Saba zza płotu to ma cieczkę, a ja nie. Ona już niedługo będzie mieć dzieci, a ja biedna jeszcze tyle muszę czekać....”. Tak samo nie będzie siedzieć i rozmyślać po kastracji. Psy nie mają zdolności abstrakcyjnego myślenia. Pozbawione instynktu płciowego, nie będą odczuwały jego braku. A co za tym idzie, w żaden sposób nie będą tęskniły za posiadaniem szczeniąt. "Nie chcę pozbawiać swojego psa uciech seksualnych. Będzie cierpiał, wiedząc, że już nie może..." Psy nie uprawiają seksu dla przyjemności. Kopulują w jednym celu - żeby mieć potomstwo. Kastrując psa, pozbawiamy go instynktu płciowego, a więc i chęci kopulacji. Wykastrowany samiec nie odczuwa potrzeby krycia, a samice w rui niewiele go obchodzą. Podobnie suki – kiedy są wykastrowane, to zachowują się tak samo, jak wtedy, gdy nie mają cieczki - ani im w głowie "seks". Kiedy samiec, albo samica nie odczuwają popędu płciowego (bo nie ma cieczki, nie czuje suki w rui, bądź jest wykastrowane), to mają w nosie seksualne uciechy. Wolą poganiać za patykiem, bo to dla nich większa radość. Zastanówmy się też, kiedy tak naprawdę pies cierpi. Czy wtedy, gdy nie odczuwa potrzeby kopulacji, czy może wtedy, gdy taką potrzebę odczuwa, ale człowiek nie pozwala mu jej spełnić? Popęd płciowy to najpotężniejszy instynkt w naturze. Kiedy samiec wyczuwa suczkę w rui, to celem jego życia staje się prokreacja. Podobnie z suką w cieczce. Wniosek: mamy pozwolić, żeby nasz samiec krył każdą sukę w rui, jaka się nadarzy w okolicy? A naszej suczce podczas cieczki mamy pozwalać na parzenie się z każdym napotkanym samcem? Bo przecież zabraniając im tego, narażamy je na stres i cierpienie...Czy nie lepiej dla psów jest je po prostu wykastrować? W imię nienarażania na stres i cierpienie, związane z niemożnością zrealizowania ich najsilniejszego instynktu? „Po kastracji mój pies stanie się leniwy i bez charakteru” Kastracja powoduje jedynie zmniejszenie agresji dominacyjnej samca. Nie wpływa natomiast na instynkt obrony, czy pilnowania posesji. Wręcz przeciwnie. Jeśli mamy psa – stróża, to po kastracji będzie on nawet lepiej wykonywał swoje zadanie. Bo kiedy pies wyczuje sukę w rui, to ani mu w głowie stróżowanie terenu - przy pierwszej nadarzającej się okazji ucieknie, żeby zaspokoić swój popęd. Pamiętajmy też, że złodzieje często podrzucają na pilnowany przez samca teren sukę w rui. I kiedy pies zajmuje się atrakcyjną samicą, oni spokojnie i bez pośpiechu Cię okradają. Na wykastrowanego psa taka sztuczka nie podziała. „Nie wysterylizuję suczki, bo tak fajnie jest mieć szczeniaki” Chcesz zaspokoić ten dziwnie pojęty własny instynkt macierzyński? Zapraszamy do najbliższego schroniska. Tam zawsze są szczenięta, które wymagają troskliwej i czułej opieki. Przyda się każda para rąk do pomocy. „Mój pies jest wyjątkowy. Chcę mieć po nim potomstwo” I znów zapraszamy do schroniska. Pełno tam „wyjątkowych”, "jedynych w swoim rodzaju” psów... Bo przecież każdy pies jest wyjątkowy! A jeśli Twój pies jest wyjątkowy, to i jego potomkowie również, prawda? Powinny więc obchodzić Cię ich losy! Pamiętaj, że stajesz się odpowiedzialny nie tylko za dzieci swojej suczki, ale również za jej wnuki, prawnuki, itd... Przecież w nich też płynie krew Twojego „wyjątkowego” psa! A jaką masz pewność, że te wnuki i prawnuki trafią w ręce odpowiedzialnych właścicieli? Że nie skończą w schronisku, albo przywiązane sznurkiem do drzewa w lesie? Pamiętaj też, że nawet jeśli Twoje zwierzę jest rasowe, ma rodowód i uprawnienia hodowlane, to jeszcze nie znaczy, że koniecznie musi mieć potomstwo. Spójrz na to obiektywnie i zastanów się, czy faktycznie rasa tak bardzo ucierpi bez jego genów... „Szczeniaki mojej suczki nie trafią do schroniska. Już mam na nie chętnych” A pomyślałeś o szczeniakach, które już są w schroniskach? Co z nimi? Pamiętaj, że każdy szczeniaczek od Ciebie zabiera potencjalny dom zwierzęciu ze schroniska. Jeśli więc Twoi znajomi tak bardzo chcą mieć psa, to zamiast powoływać na świat nowe psie istnienia, zabierz ich do schroniska. Niech dadzą dom jednemu z tych, które tak bardzo tego potrzebują. „Zabieg jest niepotrzebny. Umiem dopilnować swoje zwierzę” Mawia się, że przypadki chodzą po ludziach. Czasem wystarczy nawet chwila nieuwagi, by suczka zaszła w ciążę. Wystarczy na moment spuścić psa z oka, by pobiegł do suki w rui i ją pokrył. Smycz może się zerwać, płot dla gnanego popędem płciowym psa może okazać się żadną przeszkodą... „Nawet jeśli suczka zajdzie w ciążę, to są sposoby na to, żeby nie było szczeniaków” Owszem, po nieplanowanym kryciu można podać suce hormonalne środki wczesnoporonne. Jednak większość weterynarzy odradza takie rozwiązanie. Nie są to środki obojętne dla zdrowia zwierzęcia - u wielu suk dochodzi do rozregulowania gospodarki hormonalnej, co może wywołać m. in. ropomacicze. Zwiększa się też ryzyko zachorowania na nowotwory hormonozależne. Dlatego, po nieplanowanym kryciu, najrozsądniejszym i najbezpieczniejszym dla suki rozwiązaniem jest kastracja. Pamiętaj, że szczenną sukę również można wykastrować. Natomiast jeśli masz wątpliwości natury moralnej, to zastanów się, co jest bardziej etyczne: skazywanie szczeniąt i ich potomków na niepewny, być może tragiczny los, czy dokonanie kastracji aborcyjnej? Kastracja to jedyny w pełni skuteczny i humanitarny sposób, aby ograniczyć populację psów. To nie natura, ale my ludzie decydujemy, czy nasze psy będą mieć potomstwo, czy nie. Decydujmy więc mądrze. Zabiegi nie muszą być drogie. Wiosną wiele zakładów leczniczych dla zwierząt wykonuje je po obniżonych cenach. Żadnej suczce szczeniaki nie są potrzebne do szczęścia. Kastrując psy nie czynimy im żadnej krzywdy. Po zabiegu dostają środki przeciwbólowe, więc nie cierpią. Już kilka dni potem zapominają, że w ogóle przeszły operację. Stosowane we współczesnej medycynie weterynaryjnej szwy są całkowicie rozpuszczalne, a więc bezobsługowe. Okres rekonwalescencji po zabiegu jest o wiele krótszy, niż łącznie wszystkie te dni, kiedy suczka na spacerach nie mogła z powodu cieczki swobodnie biegać i bawić się, czy kiedy musieliśmy brać na smycz psa, z powodu obecności w okolicy samic w rui. Wykastrowane zwierzęta nie cierpią psychicznie z powodu niemożności posiadania potomstwa. Cierpią za to te, które odczuwają popęd płciowy, a nie mogą go zaspokoić. Kastracja zapobiegają groźnym chorobom, na które mogą zapaść nasi pupile. Kastrując psa dajemy dowód na to, że jesteśmy mądrymi właścicielami, świadomymi odpowiedzialności za nasze zwierzęta. Tylko w ten sposób zyskujemy pewność, że przez nieuwagę nie powołamy na świat kolejnych, nikomu niepotrzebnych psich istnień. Udowadniamy, że jesteśmy wrażliwymi ludźmi, których obchodzi własne zwierzę i dobro wszystkich psów. Gatunek: koty Rokrocznie ginie tysiące kotów, ponieważ nie ma dla nich wystarczającej ilości domów, w których mogłyby zamieszkać. Problem ten wynika, podobnie jak u psów, głównie z niekontrolowanego i żywiołowego rozmnażania się tych zwierząt. Kocice mogą mieć co roku kilka miotów młodych – w każdym miocie jest ok. 4 kociąt, jednak może ich być więcej. Trudno jest znaleźć dom dla min. 4 kociąt z każdego miotu, a jeśli pomnożymy tę liczbę przez ilość miotów i płodnych kocic, to skala problemu staje się zatrważająca. Kocica spodziewająca się potomstwa oraz opiekująca się młodymi wymaga dodatkowego pożywienia. Ponadto może być bardzo wojowniczo nastawiona, chroniąc swoje potomstwo, w związku z czym stanowić będzie niebezpieczeństwo dla dzieci, chcących np. bawić się z młodymi. Tymczasem kastracja kocicy sprawi, że straci ona zainteresowanie parzeniem się, a obce kocury będą się od niej trzymać z daleka. Niewykastrowane kocury mają zwyczaj rozprzestrzeniania nieprzyjemnego (dla ludzi) zapachu, przyciągającego samice, w celu oznaczenia swojego terytorium. Kastracja eliminuje ten zwyczaj. Ponadto niewykastrowane kocury, rywalizując między sobą, często staczają walki, wywołujące obrażenia, których leczenie może być potem kosztowne. Nowoczesny sprzęt i środki weterynaryjne sprawiają, że zabiegi chirurgiczne na zwierzętach stają się coraz bezpieczniejsze, a mali pacjenci wracają do zdrowia dużo szybciej niż w przeszłości. Weterynarz będzie wiedział, kiedy najlepiej poddać kota zabiegowi. Nie ma przeciwwskazań medycznych, aby mogło to nastąpić – u kocicy – przed pierwszym miotem. Kocice najwcześniej można kastrować ok. 6 miesiąca życia (po wymianie zębów). Po porodzie (jeśli nie karmi) należy odczekać 7-10 dni, jeśli karmi - ok. 5 tyg. Poza zmniejszaniem ilości niechcianych kociąt, zabieg kastracji ma więc także wiele innych zalet. Kocice i kocury im poddane są dużo zdrowsze, mają szansę żyć dłużej i na pewno spokojniej. Przez aktualizacja dnia 16:43 Kastracja psów jest tematem kontrowersyjnym. Wielu właścicieli psów zastanawia się, czy w ogóle należy poddawać pupila takiemu zabiegowi. Na czym polega kastracja psa? Kastracja psa to zabieg chirurgicznego usunięcia jąder u psów lub jajników u suki. Kastracja psa jest sposobem na skuteczną i trwałą antykoncepcję, ponieważ pozbawia psa lub sukę możliwości rozrodczych, a skutek ten jest nieodwracalny. Przed zabiegiem przeprowadzane jest kontrolne badanie krwi, lekarz osłuchuje serce psa, a w razie wątpliwości kardiolog przeprowadza wnikliwsze badanie. Zabieg wykonuje się pod pełną narkozą. Kastracja suczki Kastracja u suczek polega na usunięciu jajników lub (częściej) macicy poprzez nacięcie jamy brzusznej. Po przebudzeniu się z narkozy i podaniu leków przeciwbólowych można zabrać suczkę do domu. U suk coraz częściej stosuje się szew śródskórny i coraz rzadziej konieczne są kubraki ochronne, chociaż u suk nadpobudliwych - rzeczywiście - przynoszą korzyści. Kastracja psa U samców usuwane są jądra poprzez cięcie przedmosznowe lub cięcie na mosznie. Pies budzi się z narkozy maksymalnie po dwóch godzinach po zabiegu (w zależności od zastosowanej narkozy, tempa metabolizmu psa, i ew. użytych leków do wybudzenia). Aby nie lizał rany, należy załóżyć mu kołnierz. Przez dwa tygodnie po zabiegu należy ograniczać aktywność psa - unikać zbyt forsownych spacerów i intensywnych zabaw w domu. Po 10 - 14 dniach szwy zostają zdjęte a pies może wrócić do normalnej aktywności. Kiedy przeoprowadzić zabieg kastracji psa? ©Shutterstock Aby wybrać najlepszy moment do przeprowadzenia zabiegu kastracji, trzeba przyjrzeć się nieco dokładniej procesowi dojrzewania psów. Testosteron ma szczególnie silny wpływ na zmianę zachowania zwierzęcia w dwóch etapach jego życia: w okresie prenatalnym oraz w okresie dojrzewania płciowego. Ponieważ testosteron może przenikać do płodu, hormon wpływa na przyszłe zachowanie psa jeszcze przed jego narodzinami. To ważny argument przemawiający za tym, by nie przeprowadzać kastracji psa zbyt wcześnie – i tak „nie uchronimy” w ten sposób pupila przed zachowaniami typowymi dla jego gatunku i płci. W okresie dojrzewania płciowego poziom testosteronu przyczynia się zarówno do zwiększenia częstotliwości i natężenia zachowań charakterystycznych dla samców, jak i do zmian anatomicznych. Stężenie testosteronu zaczyna wzrastać około 4 miesiąca życia psa, by maksymalny poziom osiągnąć, gdy pies skończy 10 miesięcy. Następnie poziom testosteronu powoli opada, by w chwili, gdy pies ma 18 miesięcy, osiągnąć poziom typowy dla dorosłych osobników. Zbyt wczesne poddanie psa kastracji spowodować może problemy ze wzrostem kości, zaburzenia psychiczne, problemy behawioralne. Dlatego zabieg kastracji należey przeprowadzić po osiągnięciu przez psa dojrzałości płciowej. U psów ras małych może być to już po ukończeniu pierwszego roku życia, a u psów ras dużych po ukończeniu 2 lat. U suk za bezpieczny uważa się moment po zakończeniu pierwszej cieczki. Ile kosztuje kastracja psa? ©Shutterstock Kastracja psa to zabieg stosunkowo drogi, trzeba jednak pamiętać, iż jest to wydatek jednorazowy. Nie jest możliwe udzielenie konkretnej odpowiedzi na pytanie o cenę operacji usunięcia jąder, ponieważ koszt zabiegu uzależniony jest od wielu różnych czynników, w tym przede wszystkim od: lokalizacji wybranego gabinetu weterynaryjnego (znaczenie ma zarówno województwo, jak i wielkość miasta, w którym wykonywany jest zabieg), renomy gabinetu weterynaryjnego, wielkości psa (im większy pies, tym większą trzeba mu dać dawkę znieczulenia, zużywa się również więcej materiałów opatrunkowych), stopnia skomplikowania zabiegu (kastracja starego psa czy zabieg przeprowadzany u schorowanego zwierzęcia może wymagać większej ostrożności, specjalnego rodzaju znieczulenia, wykonania dodatkowych badań przed zabiegiem, itd.). Cena kastracji psa wynosi średnio od 150 do 500 zł, przy czym najniższa kwota dotyczy niedużych, zdrowych psów oraz zabiegów przeprowadzanych w podmiejskich klinikach weterynaryjnych. Z kolei górna granica ceny za usługę dotyczy zabiegu przeprowadzanego na dużym psie w lecznicy w Warszawie lub w innych dużych miastach. Sposobem na obniżenie kosztów zabiegu, nawet o kilkadziesiąt złotych, może być udział w organizowanych przez różne stowarzyszenia (lub władze samorządowe) akcjach masowej kastracji psów. Wówczas operacja jest częściowo refundowana przez organizatora. Czy kastracja wpływa na zachowanie psa? ©Shutterstock Nie ulega wątpliwości, że zachowanie psa po kastracji ulegnie zmianie, nie zawsze natomiast będzie to taka zmiana, jakiej oczekuje właściciel. Niewątpiliwie po zabiegu kastracji ograniczone zostaną zachowania związane z popędem płciowym, takie jak ciągłe skowycie, ujadanie czy próby ucieczek. Powszechnie uważa się również, że kastracja psa jest najprostszym, a zarazem najskuteczniejszym sposobem na poradzenie sobie z agresją psa wobec innych psów oraz ludzi. W rzeczywistości zabieg będzie pomocny tylko w sytuacji, gdy podłożem niewłaściwego zachowania zwierzęcia jest naturalny popęd seksualny i związana z seksualnością potrzeba rywalizacji z innymi samcami tego samego gatunku. U psa z problemami natury wychowawczej kastracja może w ogóle nie wpłynąć na poziom agresji. Z pewnością kastracja może być niebezpieczna, jeśli przeprowadza się ją u psa z problemami natury behawioralnej. Testosteron ma za zadanie hamować lęk i odpowiada za pewność siebie zwierzęcia. Lękliwy pies po kastracji może stać się jeszcze bardziej wycofany albo przejawiać większą skłonność do agresji wynikającej ze strachu i nerwowości. Czy zabieg kastracji jest bezpieczny dla psa? Jeśli zadamy sobie pytanie, czy kastracja psa jest bezpieczna, to z punktu widzenia czysto zabiegowego należy odpowiedzieć, że tak – pod warunkiem, że poddawany narkozie i operacji pies jest zdrowy. U psów z chorobami serca, cukrzycą, problemami z krzepliwością krwi zabieg obarczony jest pewnym ryzykiem, ale nie jest ono związane bezpośrednio z usunięciem jąder, a z koniecznością zastosowania znieczulenia ogólnego. Kastracja psa – za i przeciw Bezpłodność nie jest jednak jedynym rezultatem przeprowadzonej kastracji. Ingerencja w gospodarkę hormonalną psa niesie ze sobą wiele różnorakich skutków, nie zawsze możliwych do przewidzenia przed przeprowadzeniem zabiegu. Zastanawiając się, czy kastrować psa, należy wziąć pod uwagę wszystkie zalety i wady tego rozwiązania. Za kastracją zwierzęcia przemawiają następujące argumenty: Wyeliminowanie potrzeb seksualnych psa, których udomowione zwierzę zazwyczaj nie może realizować (chyba że na naszych zasadach, gdy sami dopuścimy psa do rozrodu), co jest przyczyną frustracji i napięcia pupila. Ograniczenie terytorializmu i zachowań rywalizacyjnych - pies rzadziej ucieka, wykazuje mniejszą agresję wobec innych psów. Do najważniejszych zalet zabiegu kastracji u psów należy znaczące ograniczenie ryzyka raka prostaty i guzów gruczołów odbytowych. U suczek kastracja pozwala znacząco ograniczyć ryzyko wystąpienia ropomacicza i nowotworów gruczołu mlekowego, oraz schorzeń jajników (torbieli jajnikowych) i jajowodów. Eliminacja problematycznych zachowań związanych z próbami rozładowania napięcia seksualnego, np. prób kopulacji nóg właściciela lub różnych przedmiotów. Kastracja psa lub suki to rutynowy, zwykle bezpieczny zabieg. Kastracja zapobiega niekontrolowanym rozrodom i ogranicza liczbę bezdomnych psów. Kastracja psa nie jest decyzją wolną od wad. Wśród nich najczęściej wymieniane są: Ingerencja w gospodarkę hormonalną zwierzęcia, możliwy wpływ (także negatywny) na psychikę psa i jego zachowanie. Wzrost ryzyka wystąpienia raka kości, jeśli zabieg jest wykonany zanim pies skończy 2 lata. Wzrost ryzyka wystąpienia otyłości u psa. Decyzja o zabiegu musi być dobrze przemyślana przez opiekunów i podjęta z pełną świadomością, iż moga wystąpić skutki uboczne. Mimo wszystko zalet płynących z wykonania zabiegu jest znacznie więcej niż wad. Bibliografia: J. O’Heare, Zachowania agresywne u psów. Analiza przypadków, zapobieganie i terapia behawioralna, s. 322-325, Łódź 2009

czy po kastracji pies przestanie uciekać