czy po kroplówce można jeść

Jakie zupy można jeść po usunięciu woreczka żółciowego. Po usunięciu woreczka żółciowego dieta odgrywa ważną rolę w procesie zdrowienia. Jednym z ważnych elementów diety są zupy. Zupy powinny być łatwostrawne, niskotłuszczowe i bogate w wartości odżywcze. Oto kilka zup, które możesz jeść po usunięciu woreczka Usunięcie woreczka żółciowego – zasady diety po operacji. Żywienie pooperacyjne jest uzależnione od sposobu przeprowadzenia operacji. Jeśli zabieg usunięcia pęcherzyka żółciowego przeprowadzony został w sposób tradycyjny: 1 doba – gorzka herbata; 2 doba – słodzona herbata; 3 doba – kleik ryżowy czy rozmoczone suchary Dolegliwości pooperacyjne, które wymagają natychmiastowego kontaktu z lekarzem to: temperatura ciała powyżej 38 stopni C. znaczne zaczerwienienie, opuchlizna i/lub ropa sącząca się z rany pooperacyjnej. ból rany nie ustępujący po zażyciu środków przeciwbólowych. ból w klatce piersiowej i/lub duszności. Powyżej proponujemy 4 posiłki, ale jeśli chcesz może jeść na przykład 3 lub 5 razy dziennie. Liczba posiłków w insulinooporności to nie jest temat jednoznacznie potwierdzony badaniami. Gdy pojawia się insulinooporność co jeść jest ważniejsze od tego jak często jeść. Jednak praktyka wskazuje, że 3 do 5 posiłków dziennie to Czy można pić po kroplówce? Wiele osób zadaje sobie pytanie, czy dożylne podanie kroplówki koliduje z dalszym piciem. Jeśli pacjent otrzymał leki, to alkohol może zakłócić ich działanie lub je wzmocnić. Spożywanie alkoholu po otrzymaniu kroplówki odradzamy także ze względu na to, że organizm powinien mieć czas na regenerację. nonton drama thai hua jai sila sub indo. Dlaczego po kawie chce mi się spać? Przeważnie jak wypiję kawę to zamiast mnie pobudzać, chce mi się jeszcze bardziej spać. Piję dwie kawy dziennie. Czym to może być spowodowane ? KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu Czy olszówka jest grzybem trującym? sadze ze jest to bardziej zależne od zmęczenia . wszystko zależy jaka kawa? z mlekiem, ? kawa nie będzie dziać od razu 0 Witam serdecznie, Zawarta w kawie kofeina stymuluje wyrzut insuliny, który prowadzi do spadku poziomu cukru we krwi. Jeżeli obserwuje Pani u siebie następujące objawy: drażliwość po pominięciu posiłku, zachcianki na słodkie w ciągu dnia, potrzeba kawy, aby rozpocząć dzień, nerwowość, niepokój, zamazany obraz między posiłkami ichroniczne zmęczenie, prawdopodobnie cierpi Pani na hipoglikemię reaktywną. Zalecam skonsultować się z diabetologiem, który zdiagnozuje Panią, a dietetyk udzieli wskazówek żywieniowych. Odpowiedź dla Ciebie opracował zespół poradni Mój Dietetyk w Poznaniu. Zachęcamy do skorzystania z indywidualnej porady żywieniowej (w gabinecie stacjonarnym lub online), w ramach której dietetyk przygotuje dietę dostosowaną do stanu zdrowia i trybu życia. Zapraszamy do kontaktu, istnieje możliwość skorzystania również z porady on-line – bez wychodzenia z domu! Pozdrawiam serdecznie! Monika Frank, Dietetyk poznan@ tel. 696 884 351 Warto również przeczytać:Czy dietą można wyleczyć cukrzycę? Rodzaje cukrzycy i co robić kiedy już zachorujemy? 0 Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Czy kofeina szkodzi na trzustkę? – odpowiada Ewa Kozłowska Hipoglikemia reaktywna i refluks żołądkowo-przełykowy – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Czy przy braniu leku Vissane można pić herbatę ziołową? – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski Czy może być to insulinooporność? – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski Czy osobie po udarze można podawać kawę? – odpowiada Lek. Jerzy Bajko Właściwości pestek moreli – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski Jak schudnąć po trzech cesarskich cięciach? – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski Odżywianie się zgodnie z niskim indeksem glikemicznym – odpowiada Amelia Świsłowska Jak spożycie surowych drożdży wpływa na zdrowie? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska O czym świadczy podany poziom ferrytyny? – odpowiada Mgr Monika Wrzos artykuły Kroplówka dla psa Woda jest bardzo ważnym składnikiem każdego organizmu. Człowiek składa się w 70% z wody, podobnie zwierzęta domowe – szacuje się, że około 60% ciała dorosłego psa składa się z wody. O tym jak ważne jest odpowiednie nawadnianie pupila przekonał się każdy opiekun psa i kota chorującego na przykład na przewlekłą niewydolność nerek albo odwodnionego w czasie upałów. Uważa się, że płynoterapia powinna być także zastosowana przy większości interwencji chirurgicznych, ponieważ usprawnia metabolizowanie i wydalanie leków, używanych do znieczuleń. Wskazania do płynoterapii to również wstrząs, spowodowany utratą krwi, skrętem żołądka, ale też ciężkie przypadki wymiotów i biegunek. W takich ekstremalnych sytuacjach, życie pupila ratuje trafnie dobrana terapia i kroplówka, podana w odpowiedni sposób. Odpowiednio szybkie uzupełnienie niedoborów wody w organizmie, potrafi postawić na nogi psa czy kota, nawet w bardzo ciężkim stanie. Płynoterapia ma na celu uzupełnienie wody w organizmie, leczenie zaburzeń gospodarki elektrolitowej i równowagi kwasowo – zasadowej. Główny cel płynoterapii to przywrócenie równowagi organizmu (czyli uzupełnienie jonów oraz niedoboru wody) tak szybko, jak to możliwe. Niekiedy, razem z płynoterapią podawane są preparaty stosowane do żywienia pozajelitowego, jednak dość rzadko wykorzystywane jest to w medycynie weterynaryjnej. Zapotrzebowanie na wodę i rozkład wody w organizmieRodzaje płynów stosowanych w kroplówceKrystaloidyKoloidyW jakich schorzeniach zalecana jest płynoterapia?Planowanie płynoterapiiSposoby podawania kroplówek i środki ostrożnościDożylne podawanie kroplówkiPodawanie podskórne kroplówkiKroplówka podawana doustnieMożliwe powikłania płynoterapii Zapotrzebowanie na wodę i rozkład wody w organizmie Tak jak wspomniałam, dorosłe zwierzę, składa się w 60% z wody, szczenięta i kocięta – w 80%. Ponad 60% wody budującej organizm znajduje się wewnątrz komórek ciała, 40% – poza nimi, z czego tylko 10% w naczyniach krwionośnych. Przestrzeń wewnątrz i zewnątrzkomórkową oddzielają błony komórkowe, które są przepuszczalne dla wody – przemieszcza się ona w do komórek lub z komórek, na podstawie ciśnienia osmotycznego otaczających tkanek. Przemieszczanie wody jest gwarancją homeostazy organizmu. Przed rozpoczęciem omawiania płynoterapii, należy wyliczyć dzienne zapotrzebowanie na płyny danego pacjenta, korzystając ze schematu, uwzględniającego masę ciała zwierzęcia – w uproszczeniu, im mniejsza masa ciała psa lub kota, tym stosunkowo więcej wody potrzebuje. I tak, pies ważący 1kg, powinien przyjąć 132 ml wody / kilogram masy ciała, ale taki, który waży 30 kilogramów – powinien przyjąć 48 ml wody / kilogram masy ciała. Ważne, że jest to zapotrzebowanie bytowe, które nie uwzględnia ewentualnego odwodnienia – jest to sugerowany, dzienny pobór płynów. Szacuje się, że odwodnienie na poziomie: około 5% – powoduje: nieznaczną utratę elastyczności skóry, niewielkie wysuszenie błon śluzowych; około 8% – powoduje: zauważalną utratę elastyczności skóry, zauważalne wysuszenie błon śluzowych, słabo wyczuwalne tętno w naczyniach obwodowych, nieznaczne cofnięcie gałek ocznych; około 12% – powoduje: znaczną utratę elastyczności skóry, bardzo duże wysuszenie błon śluzowych, przyspieszenie akcji serca, bardzo słabo wyczuwalne tętno w naczyniach obwodowych, osłabione ciśnienie obwodowe krwi, okresową utratę świadomości. Gdy dochodzi do utraty płynów, organizm uruchamia dwa mechanizmy – kompensacyjny (objawia się to skurczem naczyń i mobilizacją płynów z łożyska naczyń żylnych; efektem jest wzrost ciśnienia krwi, bez zwiększenia objętości płynów) oraz regulacji zwrotnej, czyli aktywacji układu renina – angiotensyna – aldosteron, czyli osi RAA. W wyniku aktywacji osi RAA dochodzi do silnej resorpcji wody w nerkach, powstający mocz jest bardzo zagęszczony. Mechanizm ten ma na celu centralizację krążenia, czyli zachowanie ukrwienia ważnych dla życia narządów, dopóki nie zostaną uruchomione inne mechanizmy wyrównawcze. Hipowolemia, czyli zmniejszona ilość płynu w obrębie naczyń krwionośnych, nie musi być związana z odwodnieniem, w klasycznym tego słowa rozumieniu. Spadek ciśnienia onkotycznego, spowodowany zaburzeniami w ilości białka całkowitego lub albumin we krwi krążącej, może spowodować „uciekanie” wody z naczyń do otaczających tkanek, na przykład do jamy brzusznej. Najczęściej objawem, który niepokoi opiekuna zwierzęcia jest powiększający się zarys powłok brzusznych i rozwijające się wodobrzusze. Pacjent nie traci fizycznie wody – nie ma biegunki ani wymiotów, nie stracił też krwi – mimo tego wymaga natychmiastowej interwencji i podania odpowiedniej ilości płynów. Uwaga, hipowolemia może współistnieć z odwodnieniem, te dwa schorzenia nie wykluczają się nawzajem. Planując płynoterapię należy pamiętać o mechanizmach kompensacji. Objętość płynów podawanych pacjentowi powinna być dokładnie wyliczona. Należy uwzględnić w tym kompensację strat płynów, wyrównanie strat elektrolitów oraz pokrycie bieżącego zapotrzebowania na wodę. Rodzaje płynów stosowanych w kroplówce Rodzaje kroplówek W przypadku płynoterapii bardzo ważny jest odpowiedni dobór płynów. Wpływ na wybór roztworu do infuzji powinien mieć stan pacjenta, wyniki badań laboratoryjnych oraz powód odwodnienia. Inny rodzaj terapii jest zalecany dla pacjentów, którzy są w stanie wstrząsu, inny dla takich, którzy mają biegunkę od kilku dni. Wybrany płyn powinien też uwzględniać poziom jonów w organizmie zwierzęcia – przed zastosowaniem płynoterapii warto wykonać jonogram, aby nie spowodować zaburzeń w równowadze elektrolitowej organizmu. Krystaloidy Krystaloidy są to wodne roztwory: soli mineralnych, soli kwasów organicznych, niskocząsteczkowych węglowodanów. Są tanie, dość łatwo dostępne. Zwykle nie powodują żadnych reakcji alergicznych. W szybki sposób uzupełniają objętość osocza, jednak na krótko – dość szybko przechodzą do przestrzeni pozanaczyniowej. Krystaloidy są podawane gdy: pacjent ma niedobory elektrolitów, które powinny być jak najszybciej uzupełnione, gdy objętość utraconego płynu jest niewielka lub planowana jest krótka terapia, gdy nie ma podejrzenia zmiany ilości białka i albumin, gdy należy zwiększyć diurezę pacjenta, przy podejrzeniu niewydolności nerek w połączeniu z kwasicą metaboliczną, gdy pacjent nie pobiera wody ani pokarmu. Koloidy Koloidy są wodnymi roztworami wielkocząsteczkowymi. Koloidami są: HES (skrobia hydroksyetylowana), roztwory żelatyny, dekstran, albuminy. Koloidy zdecydowanie dłużej pozostają w osoczu, na dłużej uzupełniają jego objętość. Koloidy są podawane wtedy, gdy: trudno jest podać wystarczającą objętość płynu, by pokryć braki w organizmie – na przykład u pacjentów po dużej utracie krwi, masywnych krwotokach, należy podnieść perfuzję tkanek i dostarczyć do nich tlen, nie jest wskazane podawanie dużych objętości płynów – na przykład u pacjentów z problemami kardiologicznymi, konieczne jest podniesienie ciśnienia onkotycznego, u pacjentów z obniżonym poziomem białka całkowitego lub albumin we krwi, jest konieczność dłuższego działania, niż w przypadku krystaloidów. Koloidy można podawać w połączeniu z krystaloidami, oczywiście modyfikując podawaną objętość. Planując płynoterapię należy też zastanowić się, do jakiej przestrzeni mają trafić płyny. Preparaty zastępcze osocza oraz większość koloidów, utrzymują się w przestrzeni wewnątrznaczyniowej. Roztwory krystaliczne, takie jak płyn Ringera z mleczanami, roztwory NaCl kierowane są do przestrzeni śródmiąższowej oraz wewnątrznaczyniowej. Roztwór glukozy umiejscawia się we wszystkich przestrzeniach: śródmiąższowej, wewnątrznaczyniowej, wewnątrzkomórkowej. W jakich schorzeniach zalecana jest płynoterapia? Kiedy podaje się kroplówki? Płynoterapia jest zalecana najczęściej, gdy dochodzi do odwodnienia organizmu. Klasycznym przykładem jest pies lub kot, który wymiotuje i ma biegunkę od kilku dni. Jak rozpoznać, czy pupil jest odwodniony? Najprostszym testem jest ocena elastyczności fałdu skóry na grzbiecie pupila – jeśli złapany na karku fałd skóry nie wraca błyskawicznie na swoje miejsce, tylko przez jakiś czas „stoi”, oznacza to, że pies lub kot jest odwodniony. W zależności od stopnia odwodnienia mogą też wystąpić inne objawy, takie jak: skąpomocz, cofnięcie gałek ocznych. Innym schorzeniem, w przebiegu którego warto zastosować płynoterapię, jest niewydolność nerek. W tym przypadku, podaż płynów musi być bardzo dokładnie zaplanowana, aby nie dopuścić do przewodnienia zwierzęcia i nie obciążyć pracy nerek. Należy koniecznie zastosować płynoterapię w przypadkach cukrzycy i przełomu nadnerczowego – dochodzi wtedy do poważnych zaburzeń w równowadze elektrolitowej oraz kwasicy metabolicznej. Płynoterapia jest bardzo istotna u pacjentów, którzy nie są w stanie przyjmować pokarmu, nie odczuwają pragnienia w trakcie upałów lub cierpią z powodu wielomoczu. Takie zwierzęta bardzo szybko się odwadniają, dochodzi też do utraty potasu. Warto podać płyny w przypadkach zabiegów chirurgicznych. Jest to ważny element opieki okołooperacyjnej, zwłaszcza, jeśli w trakcie zabiegu doszło do utraty krwi. Podanie płynów po zabiegu, lub w jego trakcie niesie wiele korzyści, oprócz wyrównania strat krwi, między innymi: wspiera funkcjonowanie systemu krwionośnego, pozwala na wyrównanie ciśnienia, zmniejsza negatywne efekty środków anestetycznych, nawadnia pacjenta. Planowanie płynoterapii Podczas podawania kroplówki należy zwracać szczególną uwagę na zachowanie zwierzęcia. Jeśli kroplówki zostały zalecone przez lekarza weterynarii, który na co dzień opiekuje się zwierzęciem, w trakcie podawania jej w domu, należy kontrolować przytomność zwierzęcia, czy nie zaczyna słaniać się na nogach, zasypiać. Warto sprawdzać błony śluzowe – czy nie robią się zbyt blade, czy są wilgotne. Bardzo istotna jest ilość i szybkość oddechów – należy przerwać płynoterapię, gdy zwierzę zaczyna szybko i niespokojnie oddychać. W warunkach szpitalnych sprawdzany jest dodatkowo czas wypełniania kapilar, ciśnienie obwodowe krwi, napięcie skóry, obecność lub brak szmerów płucnych. Regularnie kontroluje się wagę pacjenta oraz monitoruje dobową ilość produkowanego (oddawanego) moczu. Jeśli płynoterapii poddawany jest pacjent znieczulony, sprawdza się też saturację, czyli poziom wysycenia krwi obwodowej tlenem. W przypadku niestabilności któregokolwiek z wymienionych parametrów, terapia zostaje przerwana lub zmodyfikowana, aby odpowiadała bieżącym potrzebom pacjenta. Sposoby podawania kroplówek i środki ostrożności Sposoby podawania Przede wszystkim, każda terapia powinna być skonsultowana z lekarzem weterynarii. Starałam się przedstawić wyżej, że nie ma jednej, uniwersalnej kroplówki, która pomoże na każde schorzenie i sprawi, że w cudowny sposób zwierzę zostanie wyleczone ze wszystkich schorzeń. Nie można podawać płynów ot, tak sobie. Jest to terapia, która powinna być starannie zaplanowana, na podstawie stanu zdrowia zwierzęcia, wyników badań laboratoryjnych i z uwzględnieniem jego schorzeń. Pacjent w trakcie płynoterapii powinien być regularnie monitorowany, a terapia modyfikowana w zależności od zmian stanu zdrowia oraz samopoczucia pacjenta. Nie wolno podawać płynów w domu, jeśli nie zalecił tego lekarz prowadzący. Płyny można podawać dożylnie, dootrzewnowo, podskórnie i doustnie – są to cztery najpopularniejsze metody podawania. W przypadku bardzo młodych zwierząt, noworodków, istnieje możliwość doszpikowego podawania płynów, jednak wykonuje się to tylko w przychodniach lub szpitalach weterynaryjnych. Dożylne podawanie kroplówki Terapia dożylna sprawia, że największa część płynu jest wykorzystywana przez organizm zwierzęcia. Dzięki tej metodzie można dokładnie zaplanować ilość podawanych płynów. Jeśli przychodnia, w której zwierzę ma przeprowadzaną terapię ma na wyposażeniu pompę infuzyjną, można też zaplanować szybkość podaży płynu. Jest to bardzo istotne w przypadku niewydolności nerek, gdzie ważne jest podawanie płynów, ale w powolnym wlewie dożylnym. Ten sposób podawania płynów wymaga założenia wenflonu. Nie każdy pupil pozwoli go sobie założyć, nie każdy też jest cierpliwy na tyle by z wenflonem wytrzymać dwa lub więcej dni. Zwykle płynoterapię dożylną przeprowadza się w warunkach szpitalnych, tak jak wspomniałam, w przypadku tej metody ważna jest szybkość wtłaczanego do organizmu płynu. Kroplówka powinna być koniecznie ogrzana do temperatury ciała zwierzęcia, aby nie doszło do wychłodzenia organizmu. Podawanie podskórne kroplówki Podawanie podskórne kroplówki jest dużo prostsze. Może być przeprowadzone w warunkach domowych, przez wcześniej przeszkolonego w przychodni weterynaryjnej opiekuna zwierzęcia. Zaletą wyboru tej metody jest szybkość podania – nawet spora objętość płynu, może być podana pod skórę dość szybko. Najważniejszym minusem jest jednak wykorzystanie podanego w ten sposób płynu przez organizm – jest dużo mniejsze i wolniejsze, niż w przypadku podaży dożylnej, aby osiągnąć podobny efekt potrzeba większej objętości płynu. Nie powinno się stosować tej metody w przypadku wstrząsu lub potrzeby szybkiego uzupełnienia płynów. Aby podać płyn podskórnie nie trzeba zakładać wenflonu, wystarczy igła iniekcyjna i wlewnik, zamontowany do butelki z płynem infuzyjnym. Bardzo istotna jest głębokość wkłucia – zbyt płytkie wkłucie grozi podaniem kroplówki śródskórnie, za głębokie może spowodować podanie płynu domięśniowo lub dootrzewnowo. Przy prawidłowym podaniu kroplówki podskórnej, po kilku chwilach można zaobserwować formujący się pod skórą, miękki i przesuwalny twór – to zbierający się płyn infuzyjny, powinien się wchłonąć w ciągu kilku godzin do naczyń krwionośnych skóry i tkanki podskórnej. Kroplówka podawana doustnie Płyny można też podawać doustnie. Ta metoda znajduje zastosowanie u pacjentów, którzy mają założoną sondę przełykową lub żołądkową. W ten sposób nawadnia się także ptaki. Płynoterapia dootrzewnowa nie jest zbyt często stosowana w przypadku psów i kotów. Czasem zaleca się ją jako formę dializy. Znacznie częściej jest wykorzystywana w przypadku gadów – węży, jaszczurek i żółwi lub bardzo małych ssaków – myszy, szczurów. Ważne jest, aby płyn podawany w ten sposób był ogrzany. Możliwe powikłania płynoterapii Głównym powikłaniem nieodpowiedniego zastosowania płynoterapii jest przewodnienie. Polega na zbyt dużej ilości podanych płynów, najczęściej o nieodpowiednim składzie, z którym organizm nie może sobie poradzić. Pierwszym objawem jest zwiększenie ilości oddechów, przyspieszenie akcji serca. W skrajnych przypadkach może dochodzić do obrzęków – narządów wewnętrznych (na przykład płuc) oraz obwodowych partii ciała zwierzęcia. Nadmiar płynu może też być odkładany w przestrzeni otrzewnowej oraz w opłucnej. Podawanie płynu o nieodpowiednim składzie, bez uwzględnienia aktualnego stanu jonów w organizmie odwodnionego zwierzęcia, również jest bardzo niebezpieczne. Zawsze należy mieć na uwadze stan pacjenta oraz schorzenie, które doprowadziło do odwodnienia. Nieodpowiedni dobór płynów może pogłębić zły stan pupila, spowodować jeszcze większe niedobory jonów lub wywołać zaburzenia neurologiczne. Częstym błędem w podawaniu kroplówek podskórnych, jest nieodpowiednio wykonane wkłucie. Tak jak wspomniałam wyżej, zbyt płytkie wbicie igły iniekcyjnej powoduje podanie płynu śródskórnie – jest to bardzo nieprzyjemne i bolesne dla zwierzęcia. Bardzo łatwo jest wbić igłę zbyt głęboko, zwłaszcza u młodych i małych zwierząt i tym samym podać płyn dootrzewnowo lub w okolicę powięzi lub mięśni. Nieodpowiednie przygotowanie miejsca wkłucia, brak dezynfekcji skóry przed wbiciem igły, może skutkować powstaniem ropni lub stanu zapalnego w tej okolicy. Zbyt duża objętość płynu podana podskórnie, może wywołać martwicę danego obszaru skóry. Wskazania do zastosowania kroplówek witaminowych Kroplówki witaminowe w Bielsku-Białej stosujemy głównie u tych pacjentów, którzy chcą szybko i skutecznie poprawić ogólny stan zdrowia swojego organizmu i samopoczucie. Ponadto, zaleca się je różnym grupom pacjentów, gwarantując najwyższą skuteczność procesu suplementacji. Wlewy witaminowe zapewniają niemal stuprocentową wchłanialność substancji odżywczych, które znajdują się w składzie wlewu. Podawane drogą dożylną omijają układ trawienny i nie ulegają przekształceniom. Substancje, jakie aplikujemy pacjentom w Centrum Medycznym Galmedic wchłaniają się do ich organizmów natychmiastowo, przez co odczuwają oni niezwłocznie efekty terapii. Co za tym idzie, jest ona znacznie efektywniejsza niż klasyczna forma suplementacji (doustna). Jest wiele sytuacji, w których można zastosować wlewy dożylne. To zatem doskonała i skuteczna terapia dla sportowców, uczniów, studentów, pacjentów osłabionych, przebywających na diecie, dbających o urodę, a nawet wycofanych z aktywnego życia seksualnego. Z dożylnych wlewów witaminowych korzystają również osoby zmagające się z chorobami przewlekłymi, narażone na nadmierny stres, alkoholicy lub pacjenci na kacu. Starannie wyselekcjonowany skład każdej kroplówki dostępnej w Centrum Medycznym Galmedic zapewnia działanie o charakterze kierunkowym. Na życzenie pacjenta i zgodnie z jego potrzebami istnieje również możliwość indywidualnego skomponowania składu wlewu. Wlewy witaminowe w Galmedic stosujemy również w terapii choroby alkoholowej. O możliwości ich połączenia z innymi metodami leczenia alkoholizmu przeczytasz w zakładkach Odtrucie Alkoholowe, Esperal oraz Psychoterapia Alkoholizmu. Masz pytanie dotyczące usługi? Zapraszamy do kontaktu ... Ekspert Szacuny 11034 Napisanych postów 50696 Wiek 29 lat Na forum 22 lat Przeczytanych tematów 57816 W poprzednim tygodniu miałem ktoplówkę, a po wyciągnięciu igły pielęgniarka powiedziała, że mam stan zapalny i dała jakąś maść i opatrunek. Minął już tydzień, a mnie cały czas tak samo boli pod skórą i czuje zgrubienie, wąskie i długie, jakby żyła. No i w tym miejscu gdzie to czuje mam żółtą skórę. Ktoś wie czy to może być groźne czy moze samo przejdzie? Ekspert SFD Pochwały Postów 686 Wiek 32 Na forum 11 Płeć Mężczyzna Przeczytanych tematów 13120 Wyjątkowo przepyszny zestaw! Zgarnij 3X NUTLOVE 500 w MEGA niskiej cenie! KUP TERAZ ... krzykacz Moderator Ekspert Jest liderem w tym dziale Szacuny 20480 Napisanych postów 69846 Wiek 39 lat Na forum 19 lat Przeczytanych tematów 570698 Zwykłe zapalenie żył. Przejdzie. Smaruj tą maścią. Pyralgina 500 mg co to jestDawkowanie Pyralgina 500 mgMożliwe skutki uboczneInterakcje z alkoholemPyralgina w ciążyPyralgina a karmienie piersiąŚrodki ostrożnościInterakcje z innymi lekamiPyralgina 500 mg co to jestPyralgina to lek przeciwbólowym i przeciwgorączkowym dostępnym w aptekach bez recepty. Nie podlega refundacji. Występuje w postaci tabletek 500 mg w opakowaniach zawierających:6 sztuk,12 sztuk,20 sztuk,50 czynną zawartą w tabletkach jest metamizol sodowy. Saszetki zawierają natomiast metamizol magnezowy. Obydwa leki mają te same właściwości farmakologiczne. Wykazują działanie przeciwbólowe, przeciwgorączkowe oraz spazmolityczne. Mechanizm działania metamizolu nie został dokładnie poznany. Prawdopodobnie działa za pośrednictwem ośrodkowego oraz obwodowego układu nerwowego. Maksymalne stężenie leku w organizmie osiągane jest po 1,2-2 godzinach od 500 mg bywa porównywana z paracetamolem. Choć oba preparaty mają działanie przeciwbólowe, to paracetamol jest łagodniejszy i powinien być stosowany w bólach o mniejszym nasileniu. Pyralgina ma znacznie mocniejsze działanie i przeznaczona jest dla dorosłych i młodzieży powyżej 15 lat. W przypadku kobiet w ciąży i matek karmiących jest skład preparatu1 tabletka Pyralgina zawiera 500 mg metamizolu sodowego jednowodnego. Substancje pomocnicze: skrobia ziemniaczana, żelatyna, magnezu do stosowaniaNa co pomaga Pyralgina? Preparat stosuje się, gdy pacjent odczuwa bóle o dużym nie stosować tego lekuUlotka wskazuje także przeciwwskazania odnośnie stosowania preparatu. Nie powinny go przyjmować osoby:nadwrażliwe na metamizol i pozostałe pochodne pirazolonu i pirazolidyny lub też na substancje pomocnicze,cierpiące na zespół astmy analgetycznej lub ze zdiagnozowaną nietolerancją na leki przeciwbólowe, która objawia się pokrzywką, obrzękiem naczynioruchowym, skurczem oskrzeli lub inną reakcją anafilaktoidalną na paracetamol, salicylany i inne nieopioidowe leki przeciwbólowe (w tym NLPZ),z ostrą niewydolnością nerek lub wątroby,z ostrą porfirią wątrobową,chorujące na wrodzony niedobór G-6-PD,z zaburzeniami czynności szpiku kostnego i zmianami w morfologii krwi – agranulocytozą, niedokrwistością, leukopenią,kobiety w trzecim trymestrze ciąży,osoby stosujące leki, w których substancja czynna to pochodna pirazolonu lub Pyralgina 500 mgPreparat mogą stosować osoby dorosłe i młodzież powyżej 15 roku życia o masie ciała przekraczającej 53 kg. Lek należy przyjmować doustnie, podczas posiłku lub bezpośrednio po nim. Tabletki należy popić odpowiednią ilością Pyralgina zależy do nasilenia się przyjmowanie 1 - 2 tabletek lub zawartości saszetek maksymalnie 4 razy na dobę. Pomiędzy kolejnymi dawkami trzeba zachować 6-8 godzin dawka jednorazowa wynosi 1000 mg metamizolu (2 tabletki lub 2 saszetki), a maksymalna dawka dobowa - 4000 mg (8 tabletek lub 8 saszetek).Należy stosować najmniejszą ilość leku, która pozwala na opanowanie zaczyna działać Pyralgina?Pierwsze efekty działania można zaobserwować między 30 a 60 minut od po upływie 3-5 dni stosowania nie nastąpi poprawa lub objawy nasilą się, trzeba niezwłocznie skonsultować się z powinno się przyjmować leku dłużej niż 7 grupy pacjentówPacjenci w podeszłym wieku, ze zmniejszoną wartością klirensu kreatyniny oraz osłabieni powinni stosować mniejszą dawkę preparatu z uwagi na ryzyko wydłużenia czasu eliminacji produktów jego metabolizmu z osób z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby eliminacja leku jest wolniejsza. Przy krótkotrwałym przyjmowaniu nie ma konieczności modyfikacji dawki, jednak nie zaleca się wielokrotnego stosowania dużych dawek w tej grupie pacjentów. Ponadto nie są dostępne wystarczające dane o długotrwałym stosowaniu metamizolu wśród tych nie jest wskazany dla dzieci poniżej piętnastego roku życia ze względu na dużą zawartość substancji zbyt dużej ilości preparatuJeżeli dojdzie do zażycia większej ilości leku, niż jest to zalecane, należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem. Nie istnieje specyficzna odtrutka na metronidazol, dlatego niezbędne może być wdrożenie leczenia objawowego i podtrzymującego. Przedawkowanie Pyralgina może dawać następujące objawy:pobudzenie psychoruchowe,zaburzenia świadomości,zawroty głowy,szumy uszne lub zaburzenia słuchu,śpiączkę,zaburzenia rytmu serca, drgawki toniczno-kloniczne, spadek ciśnienia tętniczego,objawy ze strony układu pokarmowego – wymioty, bóle brzucha, nadżerki błony śluzowej żołądka i dwunastnicy, krwawienia, perforacje,uszkodzenie komórek wątrobowych,śródmiąższowe zapalenie nerek,alergiczny skurcz oskrzeli,wysypkę, pokrzywkę, obrzęk,złuszczające zapalenie oraz toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka,zaburzenia widoczne w badaniach krwi, np. uszkodzenie szpiku ze spadkiem liczby białych krwinek (leukopenia lub agranulocytoza), spadkiem liczby płytek krwi (małopłytkowość) lub niedokrwistością aplastyczną,czerwony kolor moczu - po zażyciu bardzo dużych skutki uboczneSkutki uboczne Pyralgina tabletek oraz saszetek występują z niewielką częstotliwością. Niemniej należy zachować czujność i w przypadku ich wystąpienia zasięgnąć pomocy lekarskiej. Ulotka wymienia, że niezbyt często pojawiają się następujące skutki uboczne:wysypka polekowa,reakcje hipotensyjne,krytyczne zmniejszenie ciśnienia krwi bez objawów nadwrażliwości – w przypadku bardzo wysokiej które występują rzadko, są:leukopenia,reakcje anafilaktoidalne lub anafilaktyczne,wysypka (np. plamkowo-grudkowa),mniej nasilone reakcje w postaci zmian na skórze i w obrębie błon śluzowych: świąd, obrzęk, pokrzywka, zaczerwienienie, pieczenie,duszność,rzadziej - zaburzenia żołądka i reakcje mogą przybrać cięższą formę przebiegającą z uogólnioną pokrzywką, ciężkim skurczem oskrzeli, obrzękiem naczynioruchowym, spadkiem ciśnienia tętniczego, zaburzeniami rytmu serca, a nawet rzadko odnotowano występowanie objawów takich, jak:agranulocytoza (także prowadząca do śmierci),małopłytkowość,nagłe pogorszenie czynności nerek - w niektórych przypadkach może rozwijać się białkomocz, skąpomocz lub bezmocz oraz ostra niewydolność nerek,śródmiąższowe zapalenie nerek,astma analgetyczna, napady astmy,zespół Stevensa-Johnsona,toksyczne martwicze oddzielanie się skutki uboczne preparatu występują z nieznaną częstością. Wśród nich znajdują się:niedokrwistość hemolityczna oraz aplastyczna,bóle i zawroty głowy,dolegliwość ze strony układu pokarmowego: bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka, podrażnienie żołądka,suchość błony śluzowej jamy ustnej,uszkodzenie wątroby,uszkodzenie szpiku (także śmiertelne),wstrząs uprzedza, że w przypadku przyjęcia bardzo dużych dawek leku może dojść do zabarwienia moczu na czerwono. Ponadto u osób z niedoborem G-6-PD lek wywołuje hemolizę z alkoholemPołączenie Pyralginy z alkoholem może powodować zmiany stężeń obu substancji lub ich metabolitów w organizmie pacjenta. Między substancjami zachodzi umiarkowana interakcja – picie alkoholu może nasilać ryzyko krwawień z układu pokarmowego oraz zaburzeń czynności nerek, jakie towarzyszy przyjmowaniu leków z grupy NLPZ. Zgłaszano przypadki pacjentów, u których pojawiła się ostra niewydolność nerek po nadużywaniu napojów wyskokowych i przyjęciu NLPZ. Dlatego też należy powstrzymać się przed piciem alkoholu podczas stosowania w ciążyZasadniczo nie powinno się przyjmować leku przez cały okres ciąży. Jednak w wyjątkowych sytuacjach, jeśli nie ma innego sposobu leczenia, w pierwszym i drugim trymestrze dopuszcza się stosowanie pojedynczych dawek. W trzecim trymestrze Pyralgina jest całkowicie przeciwwskazana. Może spowodować zaburzenia czynności nerek i zawężenie przewodu tętniczego płodu. W przypadku omyłkowego przyjęcia metamizolu przez kobietę ciężarną w 3 trymestrze konieczne jest skontrolowanie płynu owodniowego i przewodu tętniczego za pomocą badań USG i echa a karmienie piersiąProdukty pochodzące z rozkładu metamizolu przenikają do mleka kobiecego w znacznych ilościach. Mogą zatem stanowić ryzyko dla karmionego piersią dziecka. Z tego względu kobiety nie powinny przyjmować Pyralginy w okresie karmienia. Jeśli lek podany będzie jednorazowo, matce zaleca się zbieranie i wylewanie pokarmu 48 godzin po przyjęciu ostrożnościW 1 tabletce Pyralgina znajduje się 34,5 mg sodu, co odpowiada 1,7 % maksymalnej zalecanej ilości sodu na dobę u osób 1 saszetce znajduje się poniżej 23 mg (1 mmol) sodu – preparat w tej postaci jest uznawany za „wolny od sodu”. Ponadto granulat zawiera 0,04 wymiennika węglowodanowego, a także żółcień pomarańczową (E110), która może wywoływać reakcje alergiczne u niektórych stosowania preparatu zdarzały się przypadki reakcji anafilaktycznych. Mogą one stanowić nawet zagrożenie dla życia. Należy niezwłocznie odstawić lek i wezwać pomoc medyczną, jeśli pojawią się następujące objawy:ciężki skurcz oskrzeli,obrzęk twarzy, języka, warg i/lub gardła, mogący powodować trudności w oddychaniu lub połykaniu,świąd, pokrzywka, pieczenie, zaczerwienienie itp. zmiany na skórze lub śluzówkach,spadek ciśnienia tętniczego krwi, osłabienie, omdlenie (objawy wstrząsu anafilaktycznego).Osoby, które na metamizol reagują uczuleniem lub inną reakcją immunologiczną są narażone na podobną reakcję na inne pirazolony i pirazolidyny, a także inne nieopioidowe leki się zachować szczególną ostrożność podczas stosowania leku u osób z astmą lub atopią, ponieważ pacjenci z alergiami są szczególnie narażeni na wystąpienie wstrząsu przypadku zwiększonego ryzyka reakcji przypominających gwałtowne reakcje uczuleniowe leki zawierające metamizol można podawać jedynie po dokładnej analizie stosunku korzyści do ryzyka. Wówczas konieczne może być podanie preparatu pod ścisłą kontrolą lekarza oraz z zapewnieniem dostępu do pomocy jak najszybciej odstawić preparat i skontaktować się z lekarzem również, jeżeli wystąpią:objawy agranulocytozy, czyli podwyższona temperatura ciała, której towarzyszą dreszcze, trudności w połykaniu, ból gardła oraz owrzodzenia w jamie ustnej, gardle, nosie, na narządach płciowych i w odbytnicy,pancytopenia - oznaki dyskrazji krwi to np. złe ogólne samopoczucie, utrzymująca się gorączka, infekcja, krwiaki, krwawienia, bladość) – wówczas należy wykonać badania krwi i odstawić lek do czasu unormowania stanu chorego,zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka – wówczas leczenie trzeba przerwać, a pacjent już nigdy nie może stosować u których lek spowodował agranulocytozę, są w grupie wysokiego ryzyka wystąpienia podobnej reakcji na pozostałe pirazolony i powinno się przyjmować preparatu dłużej niż przez 7 dni, ponieważ prawdopodobieństwo agranulocytozy zwiększa się, jeśli metamizol jest stosowany w dużych ilościach lub przez długi czas. Ponadto substancja czynna może uszkadzać szpik kostny. Jeśli niezbędna będzie długotrwała terapia, to należy koniecznie wykonywać regularne badania morfologii może powodować reakcje hipotensyjne (obniżenie ciśnienia tętniczego krwi). Ich nasilenie może zależeć od przyjmowanej dawki. Ryzyko obniżenia ciśnienia krwi zwiększają:niewydolność serca i zaburzenia krążenia, jak np. zawał mięśnia sercowego i urazy wielonarządowe,ciśnienie skurczowe poniżej <100 mm Hgzmniejszona objętość krwi krążącej,wysoka gorączka, pacjentów z czynnikami ryzyka metamizol można stosować tylko pod ścisłym nadzorem lekarza i po dokładnym rozważeniu, czy jest to konieczne. Szczególnie w przypadku osób, u których należy bezwzględnie unikać spadków ciśnienia krwi lek można podawać jedynie kontrolując parametry hemodynamiczne. W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa reakcji hipotensyjnych mogą być konieczne środki zapobiegawcze, jak np. wyrównanie zaburzeń przypadku pacjentów z niewydolnością wątroby lub nerek oraz osób z chorobą wrzodową żołądka i/lub dwunastnicy lek należy stosować ostrożnie i tylko przenalizowaniu stosunku korzyści do lek jest przyjmowany zgodnie z zalecanym dawkowaniem, to nie wywiera wpływu na zdolność co kierowania pojazdami i obsługiwania maszyn. Natomiast w przypadku stosowania większych dawek może dochodzić do osłabienia tych zdolności – wówczas należy powstrzymać się od wykonywania czynności wymagających skupienia i z innymi lekamiMetamizol wchodzi w interakcje z niektórymi środkami farmakologicznymi:nasila działanie doustnych leków przeciwcukrzycowych, preparatów przeciwzakrzepowych będących pochodnymi kumaryny, fenytoiny oraz sulfonamidów przeciwbakteryjnych,może nasilać hemotoksyczność metotreksatu, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku – nie powinno się przyjmować tych leków jednocześnie,może powodować spadek stężenia cyklosporyny w surowicy krwi – przy terapii skojarzonej może być konieczne dostosowanie dawki,może obniżać wpływ kwasu acetylosalicylowego na agregację trombocytów – przy jednoczesnym podawaniu należy zachować szczególną ostrożność, jeżeli kwas acetylosalicylowy jest stosowany ze względów kolei działanie metamizolu może być osłabiane przez barbiturany, a wzmacniane przez inhibitory przyjmowany łącznie z chlorpromazyną może spowodować ciężką hipotermię. Pochodne pirazolonu mogą wchodzić w interakcje z kaptoprylem, litem i triamterenem, a także wpływać na skuteczność środków obniżających ciśnienie i środków moczopędnych. Metamizol należy pochodnych pirazolonu, jednak nie wiadomo, czy również powoduje takie na terenie Polski: Zakłady Farmaceutyczne "Polpharma" artykuł ma charakter informacyjny i nie może zastąpić przeczytania ulotki leku ani wizyty u lekarza. Zawsze przed użyciem zapoznaj się z treścią ulotki dołączonej do opakowania bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.

czy po kroplówce można jeść